Erkek Gözünden Kadınlar   

Bazı biliminsanları kadınlarda yön tayini konusundaki zaafiyetin mağara devrinde erkeklerin avlanmaya çıkmasıyla başladığını öne sürmektedirler..
Mağarada diğer kendileriyle başbaşa, erkeklerin getireceği avları yemek için sabırsızlıkla bekleyen kadınlar, farkında olmadan iki adet hastalığa yakalandıklarını anlamamışlardı bu teoriye göre:
1-Birbirleriyle devamlı olarak, karşılıklı dinlemeden ve hiç ara vermeden konuşma hastalığı.
2-Dışarıya çıktıklarında yön bulamama hastalığı.
Birinci maddeyle ilgili daha önceki yazılarımızda yeteri kadar bilgi sahibi olduğumuzdan bugünkü araştırmamızı yalnızca "yön tayini hastalığı"na ayıracağız..
Kaldırımda yürürken dikkatimi çeken bir husus kadınların üstüme üstüme gelmeleri hissine kapılmamdı.Bunu önce bir "his" olarak düşünüyordum..

Ama geçenlerde önümde yürüyen bir bayanın sağındaki simitçiye doğru yaptığı ani manevra neredeyse yerlere yuvarlanmamız sonucunu yaratacak müessif bir kazaya yol açacaktı.. Üstüne sinirle " görmüyor musunuz canım, simitçi var orda, sizin dikkat etmeniz lazım aaaa" da diyebilmişti.. Çarpma açısı tam doksan dereceydi ve yürüyüşünden hiç de simit alacakmış gibi durmuyordu.. "Aman" dedim kendi kendime.. "Öfke kontrolü.." İşte tam o anda bu darbeden kurtulmuşken ikinci bir darbe daha aldım aynı açıdan.. O da vitrinde gördüğü ayakkabıya büyülenmiş , donuk bir ifadeyle adeta robot gibi ama seri ve kararlı adımlarla ilerleyen bir başka bayanın darbesiydi... İşin enteresan tarafı çarpıştığımızı bile algılamamıştı.. Muhtemelen indirim vardı ve sözkonusu ayakkabıya başka bir mağazada bu fiyata asla sahip olamayacağı kanaati hasıl olmuştu...
Sonuçta bu iki kazadan sonra bende gelişen duygu aslında bunun bir "his" değil, tam tersine yalnızca bir gerçeğin tezahürü olmasıydı...
Dikkatimi toplayıp konuyla ilgili araştırmalara giriştiğimde aslında bunun erkeklere karşı değil tüm insanlara ve hatta cisimlere kadar yayılan bir tepki olduğunu anladım..
Aklına bir şey gelince , çantasını kontrol ederken, telefon çaldığında, karşıdaki kaldırımda bir arkadaşını başka bir arkadaşıyla gördüğünde, bir ses duyduğunda, ambülans geçtiğinde, ayakkabısı sıktığında, yere bir şey düşürdüğünde, saçına toka takmayı denediğinde aniden ve hiçbir belirti göstermeden zınk diye durabilmeleri ve yön değiştirmeleri hiç de azımsanmayacak kadar fazla boyutlardaydı..
Araştırmalarımı derinleştirdiğimde sözkonusu hastalığın bir başka tetikleyicisinin ise bambaşka bir mantık silsilesi olmasıydı..
Evet..
Üç katlı alış veriş merkezinin bomboş katına arabasını park ettikten sonra alış veriş merkezinin 5 metrelik camdan kapısından geçerken çarpışabilen ve birbirlerine kızan iki bayandan birine bu koca kapıya rağmen ve ortalık bomboşken niye böyle bir çarpışma meydana geldiğini sordum çekinerek..
Uzaklaşan hemcinsinin arkasından "ben ne çekilecek mişim, o çekilsin.." deyiverdi...
Başıma daha fazla iş almamak için gülümseyerek uzaklaştım..
Çünkü bu manasız davranış kimi zaman akıllara durgunluk verecek fiziksel ve sıcak bir çatışmaya dahi yol açabilirdi..
Trafik konusuna ise hiç girmiyorum..
O bambaşka ve daha uzun değerlendirmelere tabi bir konu.
Ama sigara içerken cep telefonuyla konuşarak geri geri park etmeye çalışan bir bayanın yakın çevresindeki diğer insanlarda yarattığı infialin gerçekten asırlar önce mağaralardan başlayan bir davranış biçimi olduğuna inandığımı da söylemeden geçemeyeceğim..
Sonuç olarak yön tayinlerindeki sıkıntı konusunda bayanları düzeltmeye çalışmak, tavsiyelerde bulunmak ya da bunu tedavi etmeye çalışmak beyhude bir çabadır, çünkü bu refleks genetik kodlarla asırlardan asırlara yayılarak oluşmuştur. ..
Fazla uzatmadan ve konuyu yüzlerine pek vurmadan durumu kabüllenmekten başka çare de yoktur zaten..