Enterobakteri faj T2, Myoviridae familyasının T4-benzeri virüsler cinsine ait bir virülan bakteriyofajdır. Escherichia coli'yi enfekte eder ve T-Çift fajların en iyi bilinenidir. virionda lineer çift iplikçikli DNA bulunur, bu DNA'nın dizisi uçlarda tekrarlıdır ve dairesel olarak permutasyonludur. Faj koruyucu bir örtüyle kaplıdır.



Bakteriyofaj T2

Bu faj, E. coli hücresini kısa sürede bir T2 üreticisi fabrikaya dönüştürür, hücre parçalandığı zaman yeni üretilen fajlar dışarı saçılır. Alfred Hershey ve Martha Chase tarafından yapılan deneyler göstermiştir ki virüsün DNA'sı bakterilerin içine enjekte edilir, viral proteinlerin hemen hepsi hücrenin dışında kalır. Enjekte olan DNA, bakterilerin daha çok faj DNA2sı ve proteini üretmesini sağlar. Bu bulgular, proteinin değil DNA'nın kalıtsal madde olduğunu kanıtlamıştır.

Ayrıntılı olarak çalışılan ilk fajlar arasında E. coliyi sıkça enfekte eden yedi tip faj olmuştur. Bunlar Tip 1 (T1), Tip 2 (T2), vb. olarak adlandırılmıştı ama sonradan bulunmuştu ki T2, T4 ve T6 yapısal olarak (polihedral kafa, kuyruk yapısı ve bakterinin yüzeyine bağlanmakta kullanılan lifler) birbirlerine benzemekteydiler. Bu benzer şekle sahip virüsler toplu olarak T-Çift faj olarak adlandırılmıştır.

Diğer virüsler gibi, T-Çift fajlar hücre dışında üreyemezler. Genetik malzemelerini çoğaltmak için bir konak hücreye gerek duyarlar. Bu şekilde kendini çoğaltan bir organizma zorunlu (obligate) parazit olarak bilinir, T-Çift fajlar durumunda bu süreç konak hücrenin ölümü ile sonuçlanır.

Faj, "ayaklarındaki" (kuyruk lifleri) proteinleri kullanarak bakterinin yüzeyine bağlanır ve DNA'sını enjekte eder. Genetik malzeme konak hücredeki çeşitli enzimleri kullanarak DNA'sını kopyalar, ondan mesajcı RNA üretir, mesajcı RNA'da kodlanmış bilgi ile kendi (kapsit ve kuyruk) proteinlerini sentezletir. Yeni fajlar --sayıları 200'ü bulabilir-- hücre içinde bir araya gelir, hücre zarı yarılıncıncaya kadar. Yeni fajlar artık yeni hücrelere saldırmaya hazırdır. Bu süreç litik döngü olarak adlandırılır.