"Dünyanın her yerinde olduğu gibi*ülkemizde de*zihnî*rûhî ve bedenî yönden engelli ve özürlü insanlar bulunmaktadır. Bu kardeşlerimize karşı duyarlı olmak*gereken ilgi ve desteği göstermek insanî ve İslâmî görevimizdir. Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.)*“Bakıma muhtaç kimselerin sorumluluğu bize aittir” [3] buyurarak ihtiyaç sahibi ve engelli kimselere toplum olarak sahip çıkılmasını istemiştir. Diğer bir hadislerinde ise*"Kim mü’min kardeşinin bir ihtiyacını karşılarsa Allah da onun bir ihtiyacını karşılar. Kim müslümanın bir sıkıntısını giderirse Allah da kıyamet gününde onun bir sıkıntısını giderir” [4] buyurmuşlardır. Ayrıca kendileri de bizzat*hasta*engelli*özürlü ve muhtaç kimselere sahip çıkmış*onlara şefkat ve merhamet göstermiştir. Engelli kimselere yol göstermenin*görme engellilere rehberlik etmenin*işitme ve konuşma engellilerle anlayacakları şekilde iletişim kurmanın*ihtiyacı olanların ihtiyaçlarını karşılamanın Allah katında sadaka olduğunu bildirmiş*engelli ve özürlüleri toplumun doğal birer üyesi olarak kabul etmiştir [5].

Nice insan*doğuştan yahut sonradan elîm bir kaza veya hastalık sonucu felçliortopedik engelli*işitme ya da görme özürlü olabilmektedir. Kim bilir belki de hiç beklenmedik bir anda bizler de engelli ya da özürlü olabiliriz; -Allah korusun- gören gözümüz görmez*işiten kulağımız işitmez*tutan elimiz tutmaz*yürüyen ayağımız yürüyemez olabilir. Bu nedenle*bir yandan sağlığımızı korumak için gerekli tedbirleri alırken; diğer yandan da fert*aile*sivil toplum örgütleri ve kamu kuruluşları olarak engelli ve özürlü kardeşlerimize karşı maddî ve manevî sorumluluklarımızın olduğunu unutmamalıyız*
Özürlü ve engelli kimselere değer vermeli*söz ve davranışlarımızla onların gönüllerini almalı*huzur ve mutluluklarına vesile olmalıyız. Hayatlarını kolaylaştırıcı mahiyette her türlü maddî ve manevî tedbiri almalı*gerekli altyapı hizmetlerini sunmalıyız.*

Engelli ve özürlü çocukları olan ailelere yardım yapmalı*eğitim ve öğretim desteğinde bulunmalıyız. İmkânlarımızı zorlayarak*özürlü ve engelli kardeşlerimize iş imkânı sağlamalı; böylece onlara*çalışıp üretmenin ve helâlinden kazanmanın mutluluğunu tattırmalıyız.*

Diğer yandan*hiçbir engelli ve özürlü kimseyi*“kör*sağır*dilsiz ve topal ” gibi sıfatlarla nitelememeli*her türlü aşağılayıcı söz*fiil ve davranışlardan sakınmalı*şakayla da olsa onlarla alay etmemeliyiz. Sevgili Peygamberimiz bu konuda şu uyarıyı yapmaktadır: “Kardeşinin derdine sevinip gülme*sonra Allah ona merhamet eder de*seni onun sahip olduğu dertle müptela kılar” .[6]*

Engelli ve özürlü kardeşlerimiz de bilmelidirler ki*misafirhane olan bu dünyaimtihan yeridir. İnsanlar*imtihan dünyasında iyi-kötü*acı-tatlı olaylarla karşılaşabilirler; sevindikleri anlar olduğu gibi üzüldükleri anlar da olur; bazen nimetlerle bazen de çeşitli sıkıntılarla denenirler. Bu sıkıntılar*kimi zaman insanların kendi ihmal veya kusurlarından*kimi zaman da hiçbir kusur ve ihmalleri olmadığı halde*sorumsuz ve kural tanımaz insanlardan kaynaklanabilir. Bu bakımdan-hangi sebeple olursa olsun- engelli ve özürlü durumda olan kardeşlerimiz*maruz kaldıkları hastalık ve kayıplara sabretmeli; hiçbir zaman engelliliğin*kendileri için bir noksanlık veya kusur olduğu psikolojisine kapılmamalıdırlar. Çünkü Allah katında hiçbir insanın diğerinden iman*salih amel ve takva dışında bir üstünlüğü yoktur. Yüce Allah insanları dış görünüşlerine*mal*mülk*makam ve servetlerine göre değil; kalplerinegönüllerine ve amellerine göre değerlendirir.[2]*
Hutbemi bu hususu en güzel şekilde ifade eden Hucûrât*Sûresi’nin 13. âyetinin meâliyle bitiriyorum: “ Ey insanlar! Şüphe yok ki*biz sizi bir erkek ve bir dişiden yarattık ve birbirinizi tanımanız için sizi boylara ve kabilelere ayırdık. Allah katında en değerli olanınız*O’na karşı gelmekten en çok sakınanınızdır. Şüphesiz Allah*yaptıklarınızı hakkıyla bilen ve onlardan hakkıyla haberdâr olandır”