Normal şartlarda yaşam enerjimizi
kendi kendimize üretebilmeliyiz.
Ancak enerji üretemeyen, insanlar da vardır.
Kendisini başkalarına açındıran,
sürekli şikayet eden, hatta kurban rolü oynayan insanlar,
karşılarındaki insanın yaşam enerjisini çalmak için
böyle davrandıklarının farkında değillerdir.

Bir başka yöntem,
karşısındaki insana öfkesini bağırıp çağırarak, üstünlük taslayarak,
hatta ona kendisini suçlu hissettirerek enerji çalmaktır.

Genelde mükemmeliyetçi ve titiz kişilikteki insanlar
bu yönteme bağımlıdırlar.

Çünkü kendi yaşam enerjilerini kendi başlarına çoğaltamaz,
hayattan zevk almaya değil başkalarını değiştirmeye,
değiştiremezlerse suçlu hissettirmeye çalışırlar.

Bu şekilde, onları kontrol etmek isterler.
Ancak eğer enerji bedenlerimiz görülebilseydi,
kendisini suçlu hisseden kişiden
öfkeli kişiye doğru enerjinin adeta elektrik süpürgesi gibi
yaşam enerjisinin emildiğini fark edecektik.

Yine başka bir yöntem,
kişinin karşısındaki insana görünmez bir duvar örerek
mesafeli durmasıdır.

Karşımızdaki insan bize açık davranmadığında,
duygularını sakladığında,
sessiz kaldığında,
ona ulaşamadığımız için içimizde endişe,
sıkıntı, hüzün, suçluluk gibi olumsuz duygular oluşur.

Hele bir de sürekli o kişiyi düşünmeye başlarsak,
artık yaşam enerjimizi çaldırmaya başladık demektir..