Sabırla odanın içinde beklerken ne kadar yüksekte olduğumuzu
anlamak için odanın camına doğru yürüyüp
camı açtım ve kafamı dışarıya uzattım. Gerçekten yüksekteydik.
O sırada yan taraftan "Bismillah," diye bir ses
gelince kaşlarımı çatarak sağ tarafıma döndüm ve yan
camdan ayaklarını çıkartmış aşağı atlamaya hazırlanan
bir Caner'le karşılaştım. "Caner?!"
Caner kapadığı gözlerini açıp birden bana döndü,
"Yekta?!" dedi gözlerini açarak.
"Ne yapıyorsun lan sen?"
Sırıtarak bana dönüp, "Caner camda asılsın, Yelda bugün
nasılsııın?" diye bağırdı.
Sinirle gözlerimi devirdim. Ancak o dediğini umursamadan,
"Az önce ne yapmaya hazırlanıyordun lan sen?
Buradan atlamayı deneyecek kadar geri zekâlı mısın?"
diye sordum.
Kendini birden içeri atıp kafasım camdan bana doğru
uzattı ve, "Ay, kıyamam. Sen, ben öleceğim diye mi
korktun? Korkma korkma. Ben dokuz canlıyımdır. Panter
Caner derler bana!" dedi. Dediği salakça şeyler üzerine
gözlerimi devirdim...


"Yelda biri geliyor! Kapı çaldı! Yelda kapı çaldı! Ben
atlıyorum!" deyip birden cama çıkmasıyla, "Lan saçmalama
lan!" diye bağırmaya başladım.
Caner gözlerini kapatıp, "Saç-malanmaz taranır! Ölmeden
son iğrenç esprimi yaptım, atlıyorum!" dedi.
İğrenircesine ona baktıktan sonra, "Ne hâlin varsa gör
lan!" dedim sinirle.
Caner ona yalvaracağımı düşünüyor olacak ki şaşkınca
bana baktı ve, "Bak, atlıyorum!" dedi kendinden emin
bir şekilde.
"Atlarsan atla lan... Bana ne?"
"Tutmayın benii, tutmayın atlayacağım!" dedi birden.
Ters ters suratına baktım. "Tutuyor muyum sence? Atla
da sen de kurtul, ben de kurtulayım. Hatta ve hatta tüm
dünya kurtulsun..."
"Caner!"
Benim bile duyduğum, çığıran sesle, Caner bir anda
camda dengesini kaybetti ve birden Hezarfen Ahmet Çelebi
gibi camdan uçmasıyla gözlerimi açarak arkasından
baktım.
Evet.
Resmen uçtu.