Bir ses geldi kulağıma uzaktan;
Ve o seste sabahladığım günler geldi gözüme.
O hayallerde gördüğüm o gülüşün,
Şimdi her tarafımda...

Yanılsamış bir gecenin kayacak tüm yıldızlarında gözlerim;
Tutacağım dilekler dilimin ucunda
Bahtsızlığımdan mıdır_? Umutsuzluğumdan mı_?
Bu gece tüm yıldızlar yapışmış gökyüzüme.
Medet umduğum üç beş dileğin arasındayım yine
Ve yine yalnızlığımı paylaşıyorum kimsesiz kelimelerimle.

Bu gece bitmesin istiyorum
Biliyorum sonraki geceler daha güzel olmayacak
Gittikçe kararacak gökyüzü
Ve gittikçe sen arayacağım

Şimdi bir bahar havası lazım bana
Güneş doğmak için uğraşırken
Ben zaten uyanmışlığın dumanında seni düşlüyor olacağım..
Kim diyebilir dumandan medet umulmaz!
Kim şimdi kalınmışlığın arasından çıkaracak beni_?

Ufacık bir rüya gördüm sanki,
Evet, sen vardın.
Sadece o kısmı hatırlıyorum “sen vardın.”.

Artık yalanların doğruluğundan şüphelenir oldum;
Ve doğruların ihanetinden…
Benim bir limanım vardı;
Benimdi
Ve o limanda yıllarca yaşayacak
Vaktim geldiğinde ölecektim..
Ve öldüğümde kimse ağlayacak kadar tanımayacaktı beni
Öldüğüme şahitlik yapacaktı o kaymayan yıldızlar
Ve belki o zaman
Bir bahar havası gelecekti şehrime…

Uzaklığın ölçülebilir bir şey olduğunu bilmiyorum henüz
Kimseyi inandıramıyorum
Şimdi çocukluğumdan kalma anılar var
Üzerimdekileri alıp götürecek kadar kuvvetli...
Sen ey çocuk nerdesin şimdi_?
Bir çiçek açtığında bahar geldiğini kim zannedecek_?
Ve bir kuş daha uçtuğunda gökyüzüne doğru
Kim sanacak sende uçacaksın bir gün diye_?

Güldüğümü hatırlıyorum ara sıra
Ve gözlerimden yaşlar geldiğini; güldüğümde,
Herkes ağladığımı sanıyordu.
Tut kendini artık;
Tut; nereye kadar yazacaksın
Ne verecek bu yazdıkların sana yıllar sonra biliyorsun!
Söylenecek ne kaldı
Ne var yapabileceğin
Sen ey sevmeyi bilmez salak!
Hangi gün gülebildin ki
Şimdi ne yazıyorsun_?

Bir umudu varsa yaşar sanırdım insan;
Daha yol bilmez yordam bilmezim o sıralar.
Ve umuda bağlanmışım;
Gençliğin çözümsüz başıboşluğunda.

En güzeli;
İnanıyordum.
Hani sevmeler falan
Hani bu her şeyden vazgeçmeler.
Ve şimdi bir ses geliyor kulağıma da fark ediyorum.
Ben bu müziği ilk dinlediğimde de yalnızdım oysa…

Bir bahçem var benim şimdi
Mevsim kış;
Günün bir önemi yok!
Toprağa beni ekiyorum bu mevsim…


Vexed

karamsar insan çok içten bir sekilde yazmissin valla ama üzücü iste.

Beğendiğinize sevindim.