Çoğu kadın ayaklarını yere sağlam basmak, özgürlüğünü elde etmek için mücadele eder. Daha önce denediği yollar mutsuzlukla bittiği için, artık kendinden başka dayanağı olmadığını biliyordur.

Aslında biraz içimizi deşsek göreceğiz ki, hepimizde birden çok kadın yaşıyor. Dışarıya hangi yüzümüzü gösterdiğimizin bir önemi yok. İçimizde, belki kendimize bile itiraf edemediğimiz farklı kişilikler var. Çevremizde saygı görmek, üstümüze yapışıp kalmış etiketlerimize aykırı düşmemek için, kimi zaman gönlümüzden geçeni yapamıyoruz.

Dışarıdan bakıldığında çok sert duran, dominant bir kadın, sevdiği adamın yanında bir geyşa olabilir. Üstelik bu durumdan son derece mutlu da olabilir. Herkesin çekindiği, keskin tavırları olan bu kadına aşık olmak nedense yakıştırılamaz. Sanki o aşk acısı çekmez, ağlamaz, sarhoş olup yollarda virane dolaşamazmış gibi gelir. Oysa aşk insana neler yaptırır, öyle değil mi?

Tam tersi örnekler de yakalamak mümkündür. Son derece mazbut, içine kapanık, sessiz, çok konuşmayan, etliye sütlüye karışmayan bir kadın; sevdiği erkeğin haksızlığa uğraması veya başına kötü bir olay gelmesi halinde, bir aslana dönüşebilir.

Hepimizin içinde birkaç kadın yaşıyor. Dışarıya gösterdiğiniz yüzünüz ile evdeki haliniz bambaşka olabilir. Özünde hepimiz öyle değil miyiz? Üstlendiğimiz kimliklere uygun davranışlarda bulunmuyor muyuz?

Birçok sıfatımız var. Anne, evlat, eş, arkadaş, teyze, hala, hepsi biziz. Ancak arada ciddi farklar olabilir. Bir evlat olarak çok yumuşak, laf dinleyen, anasının kuzusu bir kimlik sergileyip, annelik görevine geçtiğimizde sert ve otoriter olabiliriz. Eski eşi tarafından dünyanın en kötü kadını ilan edilen biri, dostları tarafından çok sevilip, sayılabilir. Bütün hepsi bizim içimizde var.

Bana sorarsanız, sadece sıfatlarımıza göre değil, karşımızdaki insana göre de değişik davranışlarda bulunuyoruz. Bu da doğal aslında, yaş geçiyor, tecrübe ediniliyor, acılar insanı değiştiriyor. Okuduklarımız, gördüklerimiz, yaşadıklarımız, hep üstümüze bir tuğla daha koymamızı sağlıyor. Çok kötü bir koca olduğu için boşanılmış bir adam, birkaç yıl sonra başka bir kadın tarafından delicesine sevilebilir. O iki kadın karşı karşıya gelse, aynı adamdan bahsettiklerine inanamazsınız.

İçimizde farklı kişilikler yaşıyor. Reddetsek de, sevmesek de, değişiyoruz. Bu yüzden zamanında asla dediğimiz şeyler, zaman geçince olabilir hale geliyor.

Bir kadının içinde çok kadın yaşar. Önemli olan, karşınıza çıkan insanın, ruhunuzda yaşayan kaç kadını ortaya çıkartabildiğidir. Herakleitos’un dediği gibi, değişmeyen tek şey, değişimin kendisidir!

Candan Ünal

evet karşımızdakine göre,çevremize göre şekilleniyoruz.acaba ne zaman gerçekten kendimiz olabiliyoruz.tabi birde kendim olucam derken pervasız umursuz olanlar var.bunun çizgisi neresidirki?

Çok doğru bir tespit

katılıyorum

Kendimiz olmamız için yalnız olmalıyız bence. Çevredeki faktorlerden etkilenmeyince nasıl istiyorsak öyle hareket ederiz, hiçbir kişiye göre şekillenmemiz gerekmez. Zaten içimizde tek bi kişilik olsa bu kadar duyguyu da hissedemezdik.
Teşekkürler, çok aydınlatıcı bi yazı. +Rep.

evet kişinin kendi olması. sosyal çevresinde kendisi olması önemli...

Kesinlikle..Teşekkür ederim