Çıkmaz bir sokak olur bazen hayat, çıkamazsın içinden.
Bir kapı olsa dersin, kırarak ta olsa açsam girsem içeri. Bir pencere, içinden rüzgarların geçtiği, bir ağaç en azından altında gölgelenebileceğim, dinlenebileceğim…..Bir el uzansa dersin, tutsa , çıkarsa beni bu karanlık kuyudan.
Ben işte bu yüzden en çok ellerini hatırlıyorum senin, o gün beni kuyudan çeken ellerini.
Yumuşak, bir yağmur tanesi gibi hüzünlü, bir yağmur tanesi gibi yalnız, bir yağmur tanesi gibi biriktikçe çoğalan, temizleyen temizleyen, temizleyen…..
Ellerini….
Öyle uzundun ki, gölgen bile bir ağaca , çağrıda bulunur, ne kadar aşk varsa, senin gölgende dinlenmek isterdi….
Seni bir gün çıkmaz yolumda gördüm, gölgenle birlikte, sende dinlenmek istedim, sende yaşamak, sende bir yağmur tanesi gibi çoğalmak,
bir kapı oldun , pencerem oldun, elimden tuttun, temizlendim sende…
İyi ki varsın……

vardı ama gitti