Uzaklardasın…
Uzak nedir ki?
Kendisinin bile bu kadar uzağında olan benim için,
ve yaşadığı dünyanın bu kadar uzağında olan bir adam için.

İki kişiydik….
İki kişilik bir dünya kurmuştuk.,
Kopsak…. Gerisi intihardı…

Uzaktasın…
biliyor musun hayat durmuş durumda buralarda.
Her şey dünden yaşanmış bir anı sanki…
Anılarda bile özlem özlem dolu …

Sıcak…
Şuan soğuk bira düşleri kuruyorum aklıma düşüyorsun,
halbuki yalnızken içilen bira ölüm demektir.

Soğuktasın…
En çok ellerin üşür bilirim…
Nasılda iyi tanırlar beni, o uzun incecik parmakların.
Sıcağa konan bir kuş gibi avuçlarıma konarlar…
Ama neyleyim ki uzaktasın….

Deniz bile kendi çarpıntılarını bana yüklüyor…
Her dalgasında soluğum biraz daha kesiliyor…
Ah bir soluk alsam….
Ama uzaktasın…..

Sahi yüreyerek ne kadar çeker oralar. Cesur olsam ve ayaklarım eskisi gibi çıplak olsa, yürürdüm. Ayaklarıma ayakkabı giydirdiler. Ve ellerim, o hayaller kuran ellerim, o kadar yorgun ki.
Sana güveniyor, sana inanıyor, sana tapıyorum…
Tanrıçam benim, kara tanrıçam,
Al götür bu gözlerimi, bu ellerimi, sakla. En çok ta kendine sakla.
Her ayrılığın bir acı bir tatlı yanı var biliyorum. Tatlı yanı var çünkü sonunda kavuşacak olmanın verdiği büyük coşku bekliyor . Acı tarafının çok vahşi bir tadı var. O kadar vahşi ki hatta, dayanılır gibi değil…
ERTÜRK AKŞUN

Güzelmiş yazarı da ilk defa duydum