Hayata karşı bir duruşu olmalı insanın.Prensibleritabuları olmalı diye düşünüyorum..
Hiç biri olmazsa özgürlük doyumsuzluk yaratır.Yaşadığın hayattan zevk alamaz hala gelirsin.Çünkü hiç birşey yetmez olur...Onun için zamana ayak uydurmak ve onun önüne geçmemek gerekir..
Ama artık öyle hal almışki yaşantımızzamanı hızlandırmışız.Herşeyi çok çabuk yaşıyor ve tüketiyoruz.Aşklarımızıtelefonlardainternette yaşamaya çalıştığımız gibi.Bence asıl sorun bu..
Şimdi bakıyorumda dünyanın neredeyse %25 i sinir hastası olup çıkmış.Bunun nedenide dediğim gibizamanın önüne geçmekzamandan bir adım ötede olmak..Bunu kaldırabilecek bir yapıda değiliz..
Ve kaldırayamayanların halinide görüyoruz zaten.Ya bir köşede hayatını uyuşturucu ve alkole bağımlı olarak geçiriyoryada ilaç bağımlısı olup zamanın akışı ümitsizce seyretmekle yetiniyor..
Neden kendi hayatımızı mahvetmeyeyok etmeye çalışıyoruz..Oysa sadece bir tek hayatımız varneden olamayan bir dünyayı var etmeye çalışıyoruz anlamıyorum?İyi yada kötü aldığımız nefesin bile tadını çıkarmaya çalışmalıyız.
Herşey kendini sevmekte başlıyorsonra zaten hayat anlam kazanır değerini bilirizsonrada sever seviliriz....

Güzelmiş; teşekkürler.