|
|
|
Adına Aşk Diyorlar
ne zaman yazmak istesem, yalnızlığımı anlatacak kelime bulamazdım yokluğun o kadar sarmıştı ki beni, seni ifade edemezdim seni anlamak, seninle yaşamak isterken, hep vazgecişlerim olurdun seni anlarken, kendimi sende unuturdum
öylesine kaptırırdım ki kendimi, bulamazdım... bir senden gidemezdim, herşeyden giderdim, bir senden gidemezdim yürüdüğüm caddelerde gölgen benimle gelirdi batmayan güneşimdin varacağım son nokta senin yanındı ama hiç varılmayan rüyada, uykuda, kabusda dudaklarımı seni sayıklarken bulurlardı ben seni gerçek sanır, uyanırdım.
gözlerin karanlık odamın ışıgıydı aydınlanmak için bakışlarına muhtacdım ne zaman bakışlarında kaybolsam, dünyama siyah kaplanırdı güneşsiz, yani sensiz kalırdım.
düşün ki sensizliği bir an.. düşün ki sen hiç yoktun.. daha doğmamıştın bile.. bir şeydin sen, tariflenmemiş.. ben seni düşünürken, karanlıklardan arınıyordum.
bugün hayalin boş yüreğimde doğar mı? bilmiyorum.. ama yokluğun her zaman ki gibi nefeslerimde saklı.
varlığın azımsanacak kadar az değildi. seni yaşarken bile sana muhtacdım, sen varken bile seni delicesine özleyen bir özlemeydim ben bugün seni düşleyerek kendimi avutuyorsam bil ki yokluğunla dağıtmışım, kendimi...
hayallerim hayallerine benziyordu. konuşmalarımız, kahkalarımız, sevdiklerimiz ve özlemlerimiz susmalarımızda gizliydi. biz hiç konuşamadığımız bir konuşmaydık.. ne zaman heveslensek dururduk, incelerdik birbirimizi düşüncelerimizi okur, tebessüm ederdik bir düşüncenin iki haliydik şimdi yarım kalanlar gibi..
sensiz, yalnızlığımı anlatacak kelime bulamazdım tarif edemediğim bir şeydin sen! kendime engel olamadığım, senden alamadığım dokunduğumda içimi titreten, birşeydin sen.. mırıldanışlarımda anladığım bir konuşmaydı hayalin vazgecişlerim nöbetteyken..
aşktı adın, yokluğun beni yaşatandı. ama gelmeni değil, gelirken beni görmeni isterdim... yokluğunda seni ne cok sevmiştim ki ben
içime ne zaman baksam, seni görüyordum tutkularımın, gözyaşlarımın tek adresi sendin hiç bilmedin, bilme! ben sana kelepçeliydim!
kaç sevdadan seni ayırdığım, kaç yüzden seni kaçırdığım, kaç sözden seni sakındığımı, duyma! bir hayali yaşarken ki çetin şüpheyi sende tatma sensiz, seni yaşayan bir aşktım ben sana iradeli kalmak nedir bilemezdin.. rüya gibi saniyelik sürüyor olsa da ümitlerim sende bunlar içinde bulma kendini...
yağmurlar, hüzün dünyamı temizlerken her damlasında ve her bir damla yokluğun gibi işlesede sensiz bedenimi her yol sana, her koku seni getirse de bana beni bir sen anla, senden başka bir düş yeşertmesin umutlarıma..
vazgeçişlerimin adına aşk, sensizliğime özlem, mırıldanışlarıma hasret diyorlar bu şehrin sabahları soğuk olur, üşütür ya insanı ben seni düşünürken ısınıyorum
adına aşk, adıma yankı diyorlar delicesine bağırmak isterken, seni..
|