Artık birkaç harfsin sen,belki bir kelime yada bir cümle…
En fazla kalemimde satır kalırsın o kadar,
Ne fark ederr içim de olmayınca sayfalarda kalman.


Anlatırım seni dinleyene,belki istemeden ağlarım ama iki damla o kadar.
adınn geçtiği müzikler çalar belki
aklıma gelirsin,ama sadece aklıma gelirsin
yüreğime inmeyince
ne farkın kalır dışarıda ki hiç tanımadığım insandan.


Kimbilir sana benzettiğim insanlar olacak,
konuşmak isteyeceğim belki ama gitmeyeceğim
yanına sen olma ihtimali bile olsa dayanacağım buna,konuşmayacağım bir yabancıyla,



öyle ki sen bile artık bir yabancısın bana.


Anla her geçen gün biraz azalıyorsun içim de ve bu eksilme dışarı yansıyor,
özlemlerimi cansız resmine bakarak gideriyorum şimdilik,
yarın o da kalmayacak,
yakarım resmini görmemek için seni…


Bugün seni anlatır sözlerim,yarın kim bilir yerini kim alır,
belki ahın kalır bende sevemem kimseyi…
Gidenin ahı tutar mı sence?söyle kaç kere gittin senden,benden,sevginden…
için acımaz mı ah ederken?


Yanımda olmayınca neye yarar varlığın,gitmiştin ötesi var mı?
Sebepsiz,zamansız gidişin söyle yanına kar mı? Şimdi senin bitişin inan bana tam zamanı.
Geç anladım belki ama senden bana acıdan başka hiç bir şey kalmadı.

MUSTAFA HEBİP