İlkbahar Muş’un dağını taşını yeşile renk renk çiçeklere beziyordu. Her yerde hayat yeniden can buluyor ağaçlar çiçek açıyordu. Bu arada hayat bulan sadece doğa değildi. İki minik kalp de annelerinin karnında bu coşkuya katılmış ve hayata merhaba demişlerdi.
En Zor Karar
Senem hanım yirmi üç yaşında hamile! Hem de ikizlere…Eşi Sinan beyle mutluluklarına heyecanlarına diyecek yok. Nihayet özlemini çektiklerini çocuk özlemi bitmek üzere. Anneleri her akşam karnını okşayarak bebekleriyle konuşuyor onlara daha şimdiden ninniler söylüyor.

Onlar iki kardeş ikiz kardeşler… İsimleri bile daha şimdiden belli. Birisinin adı Ebrar diğeriyse Meryem. Şu an altı aylıklar. Günlerini annelerinin karnında birbirlerine sarılarak oynayarak ve bir an önce dünyaya gelip anne babalarına kavuşmanın heyecanıyla geçiriyorlar. Bu arada ikizlerin odaları bile şimdiden hazır. Babaları Sinan bey kendini bu mutluluğa öyle kaptırmış ki neredeyse her akşam eve gelirken onlara giysiler alıp getiriyor. Hem de birbirinin aynı olan iki çift elbise.

Aradan on beş gün geçiyor…Bugüne kadar hamileliği gayet sağlıklı giden Senem hanımın birden sancıları tutuyor fakat henüz altı buçuk aylık hamile! Hemen Kadın doğum hastanesine kaldırılıyorlar. İkizler altı dakika arayla dünyaya geliyorlar. Ama ortada çok büyük bir sorun var! Ebrar ve Meryem daha çok küçükler henüz kendi başlarına nefes bile alamıyorlar. Çok acil şekilde solunum cihazlı kuvöze konmaları gerekiyor. Fakat maalesef ki bu hastanede kuvöz yok! Ve her geçen dakika Ebrar ve Meryem ölüme doğru gidiyorlar. Sinem hanım ve Sinan bey gözyaşları içinde çaresizce doktorlardan bir şeyler yapmasını ve yavrularını yaşatmalarını istiyorlar.

Hastane personeli kendini seferber ederek komşu illerde ki hastaneleri arıyorlar ama sanki telefona çıkan Azrail gibiymiş hep “Yok” cevabı alınıyor. Bu arada ikizlerin durumu iyice kötüleşmeye başlıyor!

Tam bütün ümitler tükendi derken Van da özel bir hastaneden müjdeli haber geliyor. “Kuvöz var” diye. Ne yazık ki bu iyi haberin içinde birde kötü haber var. Van da ki hastanede sadece bir tane kuvöz olduğu söyleniyor. Ve aileye “Sadece bir çocuğunuzu gönderin.”deniyor. Senem le Sinan perişan Yavruları arasında böyle bir seçeneği nasıl yapabilirlerki. Doktorlara gözyaşları içinde yalvarıyorlar “Ne olur ikisini de aynı kuvöze koyalım” diye. Ama doktorlar bunun imkansız olduğunu bu durumda iki bebeğinde ölebileceğini büyük bir üzüntüyle belirtiyorlar. Zaman tükenmek üzere aile bir an önce hangi evlatlarının yaşayıp hangi evlatlarının öleceğine karar vermek zorundalar. Ve en sonunda doktorlarında iknasıyla Sinem ve Sinan çifti hayalarının en zor en acı kararını vererek Ebrar’ı Van’a göndermeye karar veriyorlar. İkizler annelerinin karınlarında geçirdikleri altı buçuk aydan sonra ilk kez birbirlerinden ayrılıyorlar belki de bu ayrılık sonsuza dek sürecek bir ayrılık olacak.

Ebrar bebek Van da hemen kuvöze konuyor ve durumu hemen düzelmeye başlıyor. Bunu gören doktorlar hemen Muş’ taki Meryem bebeğin de buraya gönderilmesini istiyorlar. Bu haber Senem ve Sinan çiftini yeniden mutluluğa boğuyor. Fakat Meryem bebek artık Van a gidemeyecek kadar kötü. Aradan on iki saat geçiyor. Annesinin karnındayken kardeşi Ebrar’ la gülüp oynayan ve doğduktan sonra annesine babasına sarılmayı bekleyen Meryem ne yazık ki yaşam mücadelesini kaybediyor.

Bu acı olayı duyan sağlık bakanlığı hemen devreye giriyor ve Muş kadın doğum hastanesine hemen iki adet kuvöz gönderiyor. Acılı aile Hastaneden minik Meryem’in cenazesiyle çıkarken İki adet kuvöz de o sırada hastaneye giriyor. Minik Meryem belkide canı karşılığında diğer bebeklerin yaşamasına vesile olacak kuvözlerin gelmesine sebep oluyor.

Bu hikaye Muş’ ta 2009 yılında yaşanmış gerçek bir olaydan derlenmiştir

sağol zeynep

Rica.

çok güzelmiş  teşekkürler

Rica.