Köpürerek kosuyordu atlarimiz
 Durgun denize dogru

 Bu uçus, güvercindeki,
 Özgürlük sevinci mi ne

 Öpüsmek yasakti, bilir misiniz,
 Düsünmek yasak,
 Isgücünü savunmak yasak

 Ürünü ayirmislar agacindan,
 Tutturabildigine,
 Satiyorlar pazarda;
 Emegin dallari kirilmis yerde.

 Isik kör edicidir, diyorlar,
 Özgürlük patlayici.
 Lambamizi bozan da,
 Özgürlüge kundak sokan da onlar.

 Uzandik mi patlasin istiyorlar,
 yaktik mi tutusalim.
 Mayin tarlalari var,
 Karanlikta duruyor ekmekle su.

 Elleri var özgürlügün,
 Gözleri, ayaklari;
 Silmek için kanli teri,
 Bakmak için yarinlara,
 Esitlige dogru giden.

 Ben kafes, sen sarmasik;
 Dolan dolanabildigin kadar

 Özgürlük sevgisi bu,
 Insan kapilmaya görsün bir kez;
 Bir urba ki eskimez,
 Bir düs ki gerçekten dogru.

 Yigit sürücüleri tarihsel akisin,
 Isçiler, evren kovaninin arilari;
 Bir kara somunun çevresinde döndükçe
 Dünyamiza özgürlük getiren kardesler.
 O somunla dogrulur uykusundan aklin,
 Agarir o somunla bitmeyen gecemiz;
 O günesle bagimsizliga erer kisi.

 Bu umut özgür olmanin kapisi;
 Mutlu günlere insanca aralik.
 Bu sevinç mutlu günlerin isigi;
 Vurur üstümüze usulca ürkek.

 Gel yurdumun insani görün artik,
 Özgürlügün kapisinda dal gibi;
 Ardinda gökyüzü kardesçe mavi

Oktay Rıfat