İçimin sızısı fakir Edirnem
Yoksulluk içinde şiir Edirnem;
Babam, kızkardeşim, torunum Annem.

Bir güvercin olsam kanadı kırık
Doldursam çilemi kubbelerinde camilerinin
Bu kadar yakmazdı beni ayrılık.

Tabyanda vurulmuş şehit gibiyim,
Kırılmış bir dal'ım bahçelerinde,
Bir mezar taşında beyit gibiyim.

                         Bahardır Edirne, Anlı Edirne!
                         Yırtıklar içinde şanlı Edirne!

Ben senin aşkınla geldim cihana,
Bu gönül vurulmuş bir kere sana.
Dönemez geriye yollar kapanmış.

Ne çıkar inlesem de inim inim,
Ümidim, sevgilim, gayemsin benim
Varlığım sevginle tutuşup yanmış

Nerdesin ey ecel, nerdesin ölüm
Beni siz kurtarın son ayrılıktan,
İşte budur arzum niyazım Hak'tan.

                         Bu bir ölüm değil bir ayrılıktır
                         Sevginle erimek bahtiyarlıktır.