-Edalı bir kız: "sadece seviyorum" dedi...

Akşam kanıyordu; yağmur damlası gibi
Oysa ben,
Kuşatılmış bulutlar gibiydim / bilmiyordum!
Hayatın o ıslak kılıfını...

( sevmek öteden beri aynıydı ; en güvensiz anında bile sevdiğine inanmak değil miydi? )

...ne olacağını bilerek,
engellere aldırmadan / sevmek!
belki de
nefes alış-verişlerde üşümek...
yanılmadan sevmek ya da bilemiyorum...

( yaşamsal hilelerde emanet ederek düşlerini; koşmak! sevgiliye dair ne varsa kabullenmek ya da hiç sevmemek!..)

...ve bir anda unutulan yaşamsal kırıntılara;
çocuksu hayallerini katarak,
en çok kırılarak / parçalanarak
kirpiklerinden sevgiliye yakarış: "sadece seviyorum"

( hayata karışıp seni sevmek; sana, seni yazabilmek ve çelişkiler de kuşanıp her türlü ihtimaller dışındaki felaketleri; sadece sana "seni seviyorum" diyebilmek...)

-benim için seni sevmek ödüldü; sence bunu haketmedim mi?