iki oda bir salon yalnızlığım
gözlerim de sağır perdeler var
pencereme sığıntı, çerçevesi boş dünya ya bakar hala
renklerin isimlerini ilk sen koydun farzet
farzetki mavi değil gökyüzü
siyaha boyadım aşkın masum yüzünü
tutuşturulmuş hayat yaralı ellerime
ezberletilmiş tüm roller, gerçek bedenime..
hayallerim 1.80 boyuna ulaştı benim
çocukluğum 24 yaşına bastı
kırık kalpler sokağında yaşamadım hiç
büyük saçlı irice sevdalar bana yasaktı,
hercai gönlüm sonunda nasır bağladı
gülüşlerimi çıplak bıraktım yağmurların altında
sevmesini de öğrettim, delice sevdim de.
koyların en koyusunu yaşadım dibe vurunca
kendimi hesaba çektim neydi eksilen
hayatımdan aşkı çıkarınca elde var hüzün
hüznüme umudu ekledim eksi sonsuz..
sonlar hatalı sonsuzlar yalanmış
aşkı tartınca anladım