Yılgın bir yorgunluk akıyor üzerimden.. Tenimde is kokusu.. içimde yangın, dışarısı soğuk. Çok soğuk!

Koynunda uyuduğum günleri özledim! Saçlarının kıvrımını.. Seninle geçen güzel günlerimi..

Artık eski birer anı hepsi. Tozlu raflarda kaybolacak, içimde ömrümce yara kalacak an[ı]lar.. Sahi, sen bilmezsin iç kanamalı bir aşk nasıl yakar kavurur insanı.

Diyorum ya, tenimde is kokusu diye, yalan değil.. Yandığım doğrudur!

Ayazın yüzüme vuruyorken bu soğuk kış gecesi, sana sarılıp ısınmak da nereden çıktı değil mi? Anlamsızlaşıyor bir zamanlar seninle en anlamlı kıldıklarım.

Kendimle boğuşuyorum nicedir! Yokluğun varlığının ırzına geçiyor acımasızca! Beynimde dönüyor çirkin sahneleri.. Aklımı yitiremiyorum!


Hani nereye sakladın en sevdiğim yönlerini? Neden göremiyorum şefkatini? Neden bu gözünden düşen çaresizlik?

Bana "Neden bu gözünden düşenler?" diye sorma.. Bil(e)miyorum..

Sevda dediğim yolumdaki yokluğuna, hayatımdaki varlığına, azlığına, çokluğuna, sen oluşuna..
Hepsine kara bi isyan büyüttüm! Gözlerimi dibimdeki karanlıklar bürüdü..

Gözümden düşenlerin içinde neden hala sen yoksun bilmiyorum..

Hadi kutla, düşmedin gözümden..!

Düşüremedim seni içimden..

alıntı