Edebi anlatma bana!Edepsizdik bir nebzeaynada kendi resmimize bakarken öğrendik edebi!Hayata geçiremedik.


Sen!Başı önünde yürüyen genç kızıydın mahallenin!


Öteki kızgözleri harama deydiğinde içi alev alanlardandı...


Bir diğerisesini kimsecikler duymasın diyesokaktayken konuşmazdı!Tek tük cümleler kurardıufacık kelimelerinde bir vakar saklıydı!


Bir de ben vardım...Güya doğru yolda yürüdüğünü sananlar zümresindenyoluma çakıl taşları doldugeceyle gündüz arasındayanlışla doğruyu iç içe kattım! "Ne kaldı geriye?" diye sorma.


Çığlıkları vardı içimin...Kalp ağrılarıvicdan sancılarıkelepçesi boyundan büyükbir müebbet mahkum olup çıktım içimden...


Oysaki benherkesin "örtüsüne bürünen bir genç kızdan daha edepliydi" diye zikrettiğibir peygamberin ümmetiydim...Keşke bizi ötelerden izleyemeseydi edep timsali peygamber...

Örtüsüne bürünen genç kızın bileartık edepli olmadığını göremeseydi...


Edep mirastı peygamberden...Varis çoktu dasahip çıkan yoktu.Hepimizbir koşturmaca içinde uğraşıp didinirkenbir dünya uğruna bitip giderkenbir köşeye kaldırdık küstahça sankiO'nun pak ruhundan kalan tüm emanetler gibihaya süsünü...Kalp tartısını...


Edep kadar Adab'i da bilmek gerek...
Adab'i bilmeyenin edebden nasibi ne olur ki...


edeb Ya Hu!

GüzeLmiş TeşekkürLer

teşekkürler..