DOSTUM İKİZİMDİR
O yil, New York'ta KIS, Nisan'in sonuna kadar uzamisti. Kör oldugum

ve yalniz yasadigim için, çogunlukla evde kalmayi yegledim. Sonunda bir

gün soguk hava gitti; bahar kendini gösterdi.

Hava coskulu bir kokuyla dolmustu. Arka bahçeye bakan pencerenin önünde küçük, neseli bir kus devamli civildiyor, sanki beni disariya

çagiriyordu. Nisan ayinin degisken havasini bildigimden kislik

mantoma sarildim.Fakat havanin ILIKLIGINI içimde hissedince, yün kaskolumu, sapka ve eldivenlerimi biraktim. Üç çatalli bastonumu alip, neseyle sundurmaya çiktim ve kaldirimin yolunu tuttum. Yüzümü günese dogru

kaldirip, onu selamlayan bir gülümseme sundum. Sessiz, çikmaz

sokagimizda yürürken, kapi komsum "Merhaba" diyerek seslendi ve gidecegim

yere götürmeyi teklif etti:

"Hayir, tesekkür ederim. Su bacaklar bütün kis dinlendi. Eklemlerimin

harekete ihtiyaci var. Bu yüzden yürüyecegim" diye cevap verdim.

Köseye vardigimda aliskanlikla durdum. Birinin gelip yesil ISIK

yandiginda, beni karsiya geçirmesini bekledim. Nedense bu sefer, öncekilere göre daha uzun süre beklemistim ve hâlâ hiç kimse teklifte bulunmamisti. Sabirla beklerken, eskiden hatirladigim bir melodiyi mirildandim; çocukken ögrendigim "Hos geldin bahar..." sarkisiydi. Birden güçlü bir erkek sesi konustu: "Sesinizden çok neseli bir insan oldugunuzu hissettim. Sizinle birlikte, caddeyi geçme serefini BAGISLAR MISINIZ, bana?"

Kibarlikla, iltifat görünce gülerek basimi salladim ve duyulabilir bir sesle "Evet" dedim. Kibarca koluma girdi ve birlikte kaldirimdan

yola indik.Yavasça yolun karsisina geçerken, konusulabilecek en iyi

konudan, havadan konustuk. Adimlarimizi birlikte atarken hangimiz rehber, hangimiz yardim aliyor, belli olmuyordu. Yolun karsisina varmamiza az kala, isigin degistigini anlatircasina, kornalar sabirsizca çalinmaya basladi.Kaldirima çikmak için, birkaç çabuk adim daha attik.

Ona dönüp, bana eslik ettigi için tesekkür etmek üzere agzimi açmistim ki, ben daha bir sey söylemeden, o konustu: "Bilmem farkinda misiniz? Sizin gibi neseli bir insanla karsiya geçmek, benim gibi bir kör için, ne kadar muhtesem bir sey..."

O güzel bahar gününü hiç unutmayacagim.

---Charlotte Wechler

"Bazen; evrende kendimizi en yalniz hissettigimizde, SIKINTIMIZI atlatmak ve FARKLILIGIMIZI ve YALNIZLIGIMIZI hafifletmek için, Tanri bize,aynadaki aksimiz gibi, bir ikiz gönderir."