Unutulmamalıdır ki disleksi bir hastalık değil, bir durumdur. Bunun sorumlusu ne çocuk ne de anne babadır, çoğunlukla genetiktir. Disleksik çocukların ince motor becerileri  gelişmemiştir,yani düğme iliklemekte ayakkabının bağcıklarını  bağlamakta başarısızdırlar. Atılan topu tutmakta veya futbol oynamakta zorlanırlar. Birçok konudaki beceriksizlikleri ve okul başarısızlığının yüze vurulması çocukta özgüven eksikliğine yol açar.   
      Öyleyse bu çocuklara nasıl davranalım. Öncelikle şüphelenilen çocuk, öğrenciye bir psikiyatrist tarafından tanı konulmalı. Sonrasında uzmanlar tarafından nasıl eğitilebileceği konusunda yardım alınmalı. Bu arada anne babaya çok iş düşüyor, bu çocuklar sevgi ve ilgiye daha muhtaç, ten temasından hoşlanıyorlar . kesinlikle aşağılanmamalı, az iyi yaptığı şeyler bile desteklenmeli, ödüllendirilmeli. Özgüveni yükseltilmeli.
       Eğitim uzun bir süreç gerektireceği için sabırlı ve hoşgörülü olmalı. Hastaneden bu konuda rapor aldıktan sonra RAM (ilçelerdeki Milli Eğitime bağlı Rehberlik Araştırma Merkezlerine başvurup çocuk için okuldaki eğitim ona uygun hale getirilmeli. Bu rapor kesinlikle zeka özürlü anlamına gelmediği gibi öğrencinin okul hayatını kolaylaştırmakta böylece özgüven kaybı yaşamadan yaşıtlarıyla aynı okullarda eğitim almaktadırlar. Herhangi bir ortaokul lise veya üniversiteye gitmeye engel olmadığı gibi birçok avantajları vardır. Mesela sınavda soruları bitiremeyen öğrenciye öğretmen ek süre tanımak zorundadır, eğer yazmakta zorlanıyorsa öğretmen yazılı değil sözlü sınavla not verir. soruları okumakta zorlananlara ayrı bir ortamda sorular sesli okunur.Hatta SBS veya üniversite sınavlarında bile devlet onları ayrı sınıflarda tek başına 2 gözetmenle sınava alarak okutman tayin eder.
       Okul süresince öğretmenle işbirliği içinde bulunmalı, evde aile derslerine yardımcı olmalı bu arada onu tamamen bağımlı hale getirmeden nasıl ders çalışacağı zamanla öğretilerek bağımsız hale getirmeye çalışılmalı.
       Bu konuda aileler ve öğretmenler ne kadar bilgili olursa çocuklar için o kadar iyidir.Yurdumuzda disleksi sıklığı olarak az çalışma yapılmıştır. Bulunan verilere göre toplumda sıklığı hafiften ağıra kadar derecelerde %4 ile %10 arası olduğudur.Şöyle düşünelim %10u baz alırsak 30 kişilik sınıfta 3 tane disleksik olabilir demektir. Bu çocuklar için bir farkındalık oluşturmak çok önemli çünkü böylelikle birçoğunun hayatı kurtulacak.
       Anne babalara öğretmenlere durumu daha iyi anlamaları için Taare Zameen Par filmini seyretmelerini ısrarla tavsiye ederim.Yine internette araştırsınlar konu hakkında birçok site mevcuttur. Özellikle disleksi.blogspot.com ve disleksiderneği.org sitelerini tavsiye ederim.

akademik başarıya fazla önem vermek bu çocukların psikolojisini bozuyor