Diş minesi (Latince: Substantia adamantinea, İngilizce: Enamel) vücudun en sert ve en yoğun mineralleşmiş maddesidir, ve dentin, sement ve pulpa ile beraber dişi oluşturan dört ana dokudan biridir Normal olarak dişin görünür dental kısmıdır ve ve mutlaka alttan dentin ile desteklenmelidirMinenin yüzde doksanaltısı mineralden geri kalanı ise su ve organik maddeden oluşur Minenin normal rengi açık sarıdan grimsi beyaza kadar çeşitlilik gösterir Minenin altında dentin bulunmayan dişin uç kısımlarında renk bazen hafif bir mavi tona dönebilir

Enamel(ing):dişin mine kısmı;
Cementum(ing): Dişin sement kısmı

Mine yarısaydam olduğu için, dentinin rengi ve mine altındaki herhangi bir dolgu maddesi bir dişin fiziksel görünümünü güçlü bir şekilde etkiler Mine dişin yüzeyinde farklı kalınlıklarda bulunur ve en kalın olarak tüberkül denilen tepe çıkıntılarında 25 mm; en ince olarak ise klinik açıdan mine-sement sınırında bulunur Minenin temel minerali bir kristalize kalsiyum fosfat olan hidroksiapatittir Minedeki minerallerin büyük çoğunluğu yalnızca gücü açısından değil kırılganlık açısından da değerlendirilmektedir Diş minesi, Mohs sertlik skalası açısından 5 ile değerlendirildiğinden insan vücundaki en sert maddedirDentin, 3-4 sertlik derecesi ile, daha az mineralize ve daha az kırılgan olarak, mineyi desteklemektedir ve sağlamlık için gereklidirDentin ve kemiğin tersine, mine kollajen içermez Bunun yerine amelogenin ve enomelin adında iki benzersiz protein içermektedir Bu proteinlerin işlevleri tamamen anlaşılmamış olsa da, bunların, diğer işlevlerinin yanı sıra, bir iskelet desteği gibi işlev görerek minenin gelişimine yardım ettikleri düşünülmektedir .