Din Ve Lâiklik

Din ve Lâiklik
Lâtince kökenli olan “lâik” kelimesinin sözlük anlamı “herhangi bir dinsel
işlevi ve unvanı olmayan kişiyi” belirtmek için kullanılmıştır. Lâiklik hem hukukî
hem de siyasî anlamlar taşır.
Lâiklik “Siyasî bir kuruluş olan devleti din kurallarına dayandırmayan
ve kişilerin dinsel inanç ve tapınma özgürlüklerini inanç ve din farkı
gözetmeksizin güvence altına alan bir sistemdir.”
Dinsel ilkelerin egemenliği anlamına gelen “teokratik devlet” sisteminden
bireylerin her tür inancını özgürce yaşadıkları ve ifade ettikleri demokratik devlet ve
toplum sistemine geçişin vazgeçilmez ilkesi lâikliktir.
• Lâik bir devlette bireyler din vicdan ve inanç özgürlüğüne sahiptir.
Devletin görevi bu özgürlükleri güvence altına almaktır.
• Lâik devlet din karşısında tamamen tarafsızdır.
• Lâik bir devlette devletin örgütlenişi ve işleyişi toplumsal yaşamı
düzenleyen yasa ve kurallar dinsel ilkelere değil akıl ve mantık ilkelerine dayanır.
Atatürkçü Düşüncede Lâiklik Anlayışı
Atatürk Cumhuriyetin ilânından sonra 3 Mart 1924’te halifeliği kaldırdı.
Anayasanın 2. maddesi olan “Türkiye Cumhuriyetinin dinîislâmdır” ifadesi 1928
tarihinde kaldırıldı. Tekke ve zaviyeler kapatıldı. Lâik ilkeleri içeren “Türk Medeni
Kanunu” 17 fiubat 1926’da yürürlüğe girdi.
Atatürk lâiklik konusunda şunları söylemiştir: “Kişi her istediğini
düşünmek istediğine inanmak kendine göre bir siyasî fikre sahip olmak seçtiği bir
dinin şartlarını yerine getirmek veya getirmemek hak ve hürriyetine sahiptir.”
Lâiklik ilkesinin kabulü aynı zamanda demokratik bir ülke olmanın
koşullarından biridir. Demokrasilerde hangi dine mensup olursa olsun bütün
bireyler birer yurttaş olarak Anayasa ile güvence altına alınmış temel hak ve
özgürlüklerden eşit biçimde yararlanma olanağına sahiptirler.