Konuşmayı öğrenmek uzun ve karmaşık bir
olgudur. 0 ile 12-15 ay arası çocuk iletişimini mimiklerle, ağlama biçimleriyle ve anlamsız
mırıldanmalarla dile hazırlık şeklinde yapar. İlk sözcükler genellikle birinci yılın sonlarında
kullanılmaya başlar. 9-18 aylar arasında iki sözcükle farklı anlamların ifade edildiği cümlelerin
kurulduğu dönem başlar. Çocuğun ilk konuşmaları öncelikle günlük yaşamlarında yakından
ilgilendikleri ve onlar için işlevi olan objelerle ilgilidir.
Sesli uyarıcıları bol çevrede yetişen
bebek, daha fazla seslendirme etkinliğinde bulunmakta ve daha çeşitli sesler çıkarabilmektedir.
Genizden konuşanlar incelendiğinde, genellikle sütleri çok yavaş emdikleri, bu nedenlerle
annelerin biberon deliğini fazla genişlettiği öğrenilmiştir, ancak bu konuşmaya yardımcı olacak
olan normal emmeyi engellediği için önerilmemektedir. Biberon deliği gereğinden fazla küçük
olanlarda ise ileri de peltek konuşma olabileceği için bu da önerilmemektedir.

0-6
ay arasında; bir yaşından önce çocuk dili anlamlı şekilde kullanamaz, ancak seslendirme
(vocalisation) işlevi vardır. Birinci ay süresince bebekte seslendirmelere pek sık rastlanmaz.
6.ay. Bu aydan itibaren bebeğe bir ses verildiğinde o da bir sesle tepkide bulunur. Kendi
çıkardığı sesleri dinlediği gibi başkalarının çıkardığı sesleri de dinlemeye başlar. Bu
toplumsallaşmış seslendirmedir.

8 ay. Sesli ifadeleri duygularını açığa vurur.

10 ay. İşittiği sesleri taklit eder gibi görünür, ancak başarılı olamaz.

12 ay.
Çocuk ilk anlamlı sözcüğünü genelde bir yaş civarında söyler. Bazı sözcük ve basit emirleri
anlar. Yetişkinin çıkardığı sesleri papağan gibi yineler ancak, konuşmasında anlaşılır bir akıcılık
yoktur.

18 ay. 18. ay civarında çocukların kelime bilgisi artmaya başlar. Ancak
çocuk az sayıda kelime bilgisine sahip olduğu için bildiği kelimelerle genellemeler yapar (çoğu
yiyeceğe birden mama demesi gibi). Çocuk iki nesne arasında ayırım yaptıkça yeni sözcüğe
gereksinim duyar.

İkinci yaş 2 yaşına gelince iki sözcüklü cümleler kurmaya
başlarlar ve çevrelerindeki hemen her şeyi isimlendirirler. Cümle kurarken cümlenin anlamı için
önemli olmayan takıları atarlar.
Konuşmayı geciktiren öğeler;

-Duygusal
çatışma, sevgi, şefkat eksikliği gibi.
-Münakaşa, dilin sürekli münakaşa etmek için
kullanılan ortamda büyüyen çocuklar.
-Aşırı düşkünlük, bu tür çevrede çocuğa
konuşmak için yeterince fırsat verilmez.

t$k.

güzel paylaşım teşekkürler

bilqi için Sağol.....=)...

Cok onemli bir konuya deginmissin Sağol.

€meqine saqLık.

Doğumdan Ölüme Kadar Geçen Zorlu Bir Süreç.

teşekkürler

emeğinize sağlık teşekkürler

Konuşmayı öğrendikten sonra çok geveze oluyorlar

Bilgiler için teşekkürler