Devic hastalığı nedir?
Devic hastalığı nöromiyelitis optika (NMO) adıyla da anılmaktadır. Bu hastalıkta özelikle göz siniri ve omurilik tutulumu izlenmektedir. Devic hastalığı göz ve omurilik sinirlerinin iltihaplanmasına bağlı işlevlerinin bozulduğu bir hastalıktır. Göz sinirinin tutulmasına bağlı olarak tek veya iki taraflı bulanık görme yakınması olmaktadır. Omurilik tutulumu sıklıkla daha ağır seyredip kol ve bacaklarda güç kaybı, uyuşma, ağrı, idrar veya mesane kontrolünün kaybı gibi nörolojik yakınmalar oluşturmaktadır.

Devic hastalığının tipleri var mıdır?
Devic hastalığı sıklıkla ataklar halinde seyretmekle birlikte, göz ve omuriliğin aynı anda tutulup atakların tekrarlamadığı tipleri de vardır. Tekrarlayan atakları olan hastalarda uzun dönemde nörolojik kayıp daha ağır olabilmektedir.

Devic hastalığında kör olunabilir mi?
Bu olasılık maalesef vardır. Özellikle ağır giden hastalarda göz sinir tellerinin zaman içerisinde hasarlanması nedeni ile ileri düzeyde görme kaybı olabilmektedir. Bu genellikle körlük şeklinde olmamakla birlikte, renk ve kontrast ayırımının bozulması, bulanık görme, yazıları okuyamama gibi yakınmalar şeklinde olmaktadır.

Devic hastalığı ile multipl skleroz arasında bir ilişki var mıdır?
Devic hastalarının MR'larında izlenen bozuklukar multipl skleroz (MS)'de izlenen bozukluklara çok benzemektedir. Bunların yeri ve büyüklüğü her iki hastalığın ayırımında önemlidir. MS'de de görme sinirinde ve omurilikte hasar olabilmekle birlikte, genellikle sadece bu bölgelerde sorun olmaz. Ayrıca MS hastalarının beyin omurilik sıvılarında oligoklonal band incelemesi sıklıkla pozitif iken, Devic hastalarında bu inceleme negatiftir.

NMO IgG nedir?
NMO IgG son yıllarda Devic hastalığına neden olduğu düşünülen bir antikordur. Bu antikorun aquaporin-4 isimli bir proteine karşı oluştuğu belirlenmiştir. Hastaların yaklaşık olarak %60'ında bu antikor pozitif bulunmaktadır ve düzeyi de hastalığın şiddeti hakkında bilgi vermektedir.

Devic hastalığının tedavisi nasıl yapılmaktadır?
Devic hastalığı MS hastalığı ile benzerlikler göstermesine rağmen seyri ve tedavisi oldukça farklıdır. Temel tedavi yaklaşımı artmış bağışıklık sistemini baskılamak üzerinedir. Bu amaçla ağızdan ve damardan kortizon tedavisi ile başlanıp, uzun dönemde azatioprin, siklofosfamid gibi tedavilere geçilir. Ağır giden ve özellikle kortizona yanıtsız hastalarda plazma değişim tedavisi ('plazma exchange') de yapılmaktadır.