DENİZİN RESMİ
Bir zamanlar Çin Prensi ülkenin usta iki ressamını yanına çağırmış, onlardan birer deniz resmi yapmasını istemiş. Bu resimlerden en beğendiğini sevgili prensesine yaş gününde armağan edecekmiş. Yaşlı ressam tuvale yatay bir çizgi çekmiş, çizginin aşağısını deniz mavisiyle boyamış. Üstünde bir yelkenli, bir de rüzgarda uçan martı.. Resim çabucak bitmiş. Denize o kadar çok benziyormuş ki Prens öteki ressamı beklemeden hemen onu kabul etmiş, ressama vadettiği ödülleri vermiş.

Öteki ressamsa hiçbir şeye aldırmıyormuş. Tuvalın önünde gece gündüz çalışmasını sürdürmüş.. Tek tek dalgaları, denizdeki bütün balıkları, mercanları, denizaltı hayvanlarını, yosunları, bitkileri.. deniz kızlarını, minareleri .. su altı akıntılarını.. her şeyi ama herşeyi tüm ayrıntısıyla.. bütün renkleri , bütün pulları.. tek tek yapraklarıyla.. çiziyor boyuyormuş. İçindeki ışığı, korkuları, sevinçleri, melekleri, şeytanları görünür kılıyormuş.

Yıllarca sürmüş deniz resmi. Ama bitmemiş. Kendisine ne yapıyorsun bu nasıl resimdir ki bitiremedin diyenlere, “ Bu resme bakanlar denize benzetsin diye yapmıyorum. Denizi görenler, bunu hatırlayıp onu resim sansın “

Elini, yeteneğini, hünerini bütün duygularıyla resme aktaran bu ressam tüm hayatını da adamıştır. Onun yaşamı buydu işte.. Bütün ayrıntıları özümsemek ve onu dışarı yansıtmak. Onun denizi gerçektir.. Aşk da böyledir, sevda da böyledir.. müzik de.. şiir de.. sanat da böyledir.. el sanatları da. Yaptığımız işin kendisi olmak.. Yaptığımız iş, yaşadığımız eylem olursa yani biz olursak; hayatın kurucusuyuzdur artık.

çok doğru " yaptığımız işin kendisi olmak" ..

güzeldi..teşekkürler.ettim paylaşıma

Emeğine Sağlık