|
|
|
Demiştin ki; “Beni unutma. Kalbim fırın oldu, Sen, onda piştin.” Demiştin ya, Bak, Yıktım mabedini…
Kolay gelmişti, Unutulacak gibi değildin! Öyle ayrıldım yanından Dönülecek yolum, Tutunacak dalım, Diyordum ki; Sevecek bir gülüm var…
Türküler söylerdi; “Bülbüle gül yâr” Bilemedim; “göz, göze bakar” Unutmak kolay, Unutmamak zor…
Sokaklar dopdolu Sokaklar, insan Ne peşinde bunlar? Bir türlü bilemedim, Ben de, zamanın ardına düştüm Karşılaşmadım değil, öğlen-akşam, Ama sabahı kaybettim Ama Seheri…
Şarkılar söylermiş hep; “Unutamam” Sâhibi, cihazı unutmaya kurmuş Unutmak kolay, Unutmamak zormuş…
Yolumu kaybettim, yolumu, durun, Beni aranıza alın çocuklar. Ayağıma batsın taşlar, çalılar Üşümek istiyorum Yağsın “dolu kar”.
Sakın geç demeyin, sakın çocuklar Bir yere çıkmıyor; kör bu sokaklar Bakmayın bembeyaz bir sakalım var İnanın bekliyor; Bekleyenim var…
Sana geliyordum, billahi sana Yâr belim büküldü, saçlarımda kar Dizlerim ağrıyor, çıkmaz sokaklar Ne de artık geri, Dönecek gücüm var…
Kimse söylemedi, Vallahi kimse; Şarkılar, türküler hep yalan söyler Nereden bilirdim, Nerden bilirdim, Kolaymış unutmak, Unutmamak zor...
|