Öp beni tenimden şehrimin ince ayazı. Kapanmayan yalnızlığımın yoluk saçlarını avuçla. Diken bitmez kanayan acından. Ben güle duruyorum deli türkülerin kıvamından?

Ve aşk tadını dilime bıraktı dersem? İnanmayın bana. Kim olmuşumda dilime dolamışım yanık kokusunun sahibini. Kim olmuşum? Destursuz çalmadım hiçbir kapıyı. Kapı önünde kalmayı hazmetmezken benliğim, uzun gölgelerin ardından ayakuçlarımı kanatarak erişmeye çalıştım göreceklerime. Olmadı. Sonra sıyrıldım telaşsız meydanlardan. Bilmediğim yolları kimseye soramayacak kadar başım önümde eğik, konuşamayacak kadar yorgun kaçtım. Biri gelip durduracak gibi geldi hep. Artık mola yeri bitti deyiverecek. Her gözde aradım o sahiplikleri. Deliye vururken adım her gözde aradım?
İsmime eklenenleri yastık altı ederek, kendi kendimi çarmıha geriyorum artık. Bırakın acıyı, ninni iniltilerde uyumaya duruyorum.
Göremediğim ne çok şey var biliyorum. Ağır gelen korkularından kaçarken, her bir deliliği yüreğime yük bırakarak kapanıyor gözlerim. Oysa bakacaktım daha. Sağ elim sol yanıma semah durmuşken, selamımı salacaktım. Kahır yok diyecektim, acı kaçak diyecektim. Al fistanlara sar bedenini ve kalk ayağa diyecektim?
Geceyle gündüzün adı aynı oldu. Birinde ışığa kaçtım, birinde karanlığa. Hepsinde bir eşkıyalık ardına saklanmak yani. Güçsüzlüğü bağırarak kovalamak. Sus payı düşürdüğüm dilim, hücrelerime doldurdu seyre dalmayı. Bakarak öğrenilmeyen hayatı sindiremedim içime. Güzeldi adım bilirdim. Hangi zamana saklanıyordu dengesini çoktan yitirmiş yalnızlıklarım? ...Hangi zamanda gölgesini uzatmak için sinmişti yürek dalıma aman vermez aldanışlarım? ...
Solgun papatyaları avuçluyor şimdi ellerim. İç kanamalı bir hikâye bu, biter bir gün bilirim. Koluma takacak bir şeyim yoksa giderken, geldiğim gibi derim aynalardaki boş bakışlara. Gelmek yazılan yazgımı, gitmelerle dinlendirirken sulanan ağzım nelerin yamacında. Oy bu gece karanlıkları! Avutun içimdeki bilmeceleri. Geriye gider gibi yaparken yaşam beni tutun yaralı yanlarımdan. Yakışmaz uçurum taşları, yorgunluğa çalmayan bu taze ayaklara. Ezme papatyaları gönlüm? Şimdi, Bir kavganın bitişinde barışa kanmak gibi, kuytu bir yere asıyorum doğrularımı. Yanlışlar doğruları bir kez daha götürürken türkülerimden, ellerimi kanatan bütün telleri söküyorum sazımdan. Her tınısını meçhule salan dizginsiz yollara asıp unutulan notaları, içimi dönüyorum gizli sığınaklarıma. Susun kuşlar uçmayın bu ıssız göklerde. Susun kuşlar?Deli kız türkü söylüyor.

saqoL cnm payLaşım İçİnn

paylasım ıcın tsrk

payLaşım için teşekkürler qsl olmuşş

pylşm içn Sağol..

paylaşımın için Sağol.

pylşm için Sağol.

çok beğendim

emeğine sağlık