NE DİYEYİM….
çok yaşadım üstü kalsın bu dünyada Bir dalganın en tepesinde taşınmış taşınmış ve şimdi en sonunda bir kıyıya vurup bırakılmış gibiyim. Ne deniz kaldı ortalıkta ne köpüklü su ne parlak güneş.
Kalbimi açıp gitti birisi. Kaburgalarımı ayırdı çıplak atışlarıyla kaldı kalbim ortalıkta ve gitti o kapatmadan göğsümü. Kaburgalarım yavaşça kapanacak şimdi kalbimin üstüne toprak kar ve çamurla birlikte. Bir çocuk azarlandığında omzunun düşüşü gibi.
Vakitsiz ikindiler yaşıyorum bir günün ortasında vakitsiz gün batımları vakitsiz susuyor dünya ve vakitsiz konuşuyor en çok da uyku zamanlarında.
NE DİYEYİM….
Yatakta yatmak yerine oturup kafanı duvara yasladığında anlıyorsun bunu karanlıkta. Kafanı duvara yaslıyorsun omzunla birlikte ve uğunuyorsun acıdan ya da onu da yapamıyorsun. O zaman anlıyorsun sözün tükendiği yeri ya da yakarmanın ne anlama geldiğini.
Şimdi orda değilim. Söz var şimdi. Söz olabildi nihayet. Buna da şükür.
"Geçecek üzülme. Sana ne kadar hiç geçmeyecek gibi gelse de göreceksin geçecek" dediğinde bir dostun gerçekten geçmeyeceğine inanışını ama onu bunları söylediği için ne kadar da sevdiğini hatırlıyorsun. Geçiyor gerçekten hiç geçmeyecek gibi dursa ve geçtiği kadarının daha çoğu bazen yeniden başlasa da..
NE DİYEYİM….
Asla sözcüğünü alfabetik sırasına aldırmadan dağarcığının en başına getirip koyuyorsun şimdi; ama anlayamadığın engelleyemediğin adını bilmediğin ikinci bir sen onu ordan alıyor sen görmeden ve yerine anlamsız bir umut koyuyor aptal olduğunu yeniden anlıyorsun. ama asla aptal olsan da asla aptallık yapmayacaksın biliyorsun.
NE DİYEYİM…..
Sakladığım tüm sevgimi senin için çıkarmıştım sakladığım yerlerden ve ortaya dökmüştüm. Oysa öyle yapmamalıydım. baştan beri biliyordum.
NE DİYEYİM…..

Şimdi bir yabancısın. bunu kabul etmek çok da zor olmamalı. Ben bir yabancı değil miydim sanki sana bunca zaman boyunca?
Ağır gelen çok şey var aslında; ama bunları söylemeye hakkım yok. Aldanmış olsam da saflığıma yanmak zorunda olsam da ve kabullenmek istemediğim bir sürü durumun içinde olsam da artık yakınmaya hakkım yok.
Seni merak etmemeliyim mesela. Sen artık kendi yaşamın içinde kendi mutluluklarını yaşıyorsun. Bunu sana çok görmemeliyim. Dediği gibi dostun ben artık kendi derdime yanmalıyım ve toparlanmalıyım.
İşimi buldum evimi tutuyorum. Tam da beynimin ikiye yarıldığı uykunun çatlayan başıma bir türlü girmediği uyuşamadığım unutamadığım ağlamanın her türlüsüyle tanıştığım ve her şeyin bittiği o gecenin ardında oldu bunlar. Sen çıktın bir yanım yıkıldı ama bir yanım yeniden kuruldu.
Sanki böyle olması gerekiyordu. Benim daha fazla salak rolünü üstlenmemem gerekiyordu. Yeni sayfanın böyle açılması gerekiyordu. hayırlı olsun sana da bana da yeni yaşamlarımız..
Ve bu da sana yazacağım son şey olsun.

Çok GüzeLmiş Canım TeşekkürLer.