Ceza - Benim Hikayem | Blue Jean | Haziran 2009 Sayısı.

Üsküdar'daki bir evden Türkiye'nin zirvesine çıkan bir adam... Sayaç memurluğundan rapstarlığa giden bir yol... Karşınızda Ceza'nın hikayesi...

Ne zaman nerde doğdun ?

1977'de İstanbul Üsküdar'da doğdum. Aslında 31 Aralık 1976'da doğdum ama nüfus cüzdanımda 1 Ocak 1977 diye geçiyor.

Nasıl bir mahallede büyüdün?

Üsküdar'da büyüdüm, biraz muhafazakar bir mahalleydi. Ama aynı zamanda çok ''metrokültürel'' bir mahalleydi. Çünkü doğduğum yerde cami, kilise ve Yahudi ibadethaneleri vardı. Ermeni okulları vardı. Bir çok arkadaşımız bu okullara gitti. Onun haricinde Üsküdar'ın tarih boyunca bütün dinlere ait olan şeyleri vardı, o muhafazakarlık da belliydi çünkü herkes geleneklerine bağlıydı o mahallede. Ama öyle bir durum varki, mesela Paskalya'larda Hristiyan arkadaşlarımız bize yumurtalar getirirdi, şeker bayramlarında biz onlara el öpmeye giderdik. Çocukken çok güzel bir dünya vardı benim için. O dönemlerde hakikaten o özgürlüğü hissediyordum ben. Her ne kadar bir muhafazakarlık olsa da, en azından değişik insanların bir arada olması ve farklı kültürlerin bie arada yaşaması benim için çok güzel bir örnekti.

Peki nasıl bir çocuktun?

Çocukken çok yaramaz değilmişim, annem hep öyle derdi. Yani çok tutturan bir çocuk değilmişim. Ve hisli bir insandım kesinlikle. Çok küçük yaşta farkındaydım birçok şeyin. Okula gitmedim önce yani. İyi müzikle kötü müziği ayırt edebiliyordum. Onun haricinde babam devlet memuruydu ve ailemin durumunun kötü olduğunun çok farkındaydım, o üzüntüleride yaşadım o dönemde. Ve arkadaşçıydım kesinlikle. İlk başlarda çok fazla arkadaşım yoktu, sokağa çok geç çıkmaya başladım zaten.

Aileni biraz tanıtabilir misin, anneni babanı?

Babam devlet memuruydu, 1948 İstanbul doğumlu. Zamanında askeri okula gitmiş kendisi. '68 kuşağını tam anlamıyla yaşamış biri. Eski resimleri var, saçları bayağı uzunmuş. Babam bana ilham vermiştir biraz daha geniş, biraz daha kendi sınırımızın dışında yaşantıya dair konularda. Çok fazla okuyan bir insandı. Her gün kesinlikle bir kitap okurdu.
Annem ilk okul mevzunuydu, ev hanımıydı kendisi, rahmetli.

Ne zaman vefat etti annen?

2004 yılında. Hayatımdaki her şey onlar benim.

Ayben'le nasıldınız çocukken, kavga eder miydiniz?

Çok kavga ederdik. 1982 doğumlu Ayben, ben 5-6 yaşlarındayken doğdu. Valla o büyümeye başladığında ben rap müziği dinlemeye başlamıştım. O da bir yandan benden etkilendi bir şekilde, Ama ben cidden sert bir abiydim. Yine de çok severdim kardeşimi, hala da çok severim, o benim her şeyim yani. Çok bağırır çağırırdım ama bizim gördüğümüz oydu. Sonuçta hallediyorduk birçok şeyi beraber. Çok güzel anılarımız vardı birlikte yaşadığımız. Ama her zaman o yüksek sevgi vardı aramızda. Aklımız biraz başa gelene kadar da biraz didişmelerimiz oldu tabii. Ama bir dönemden sonra daha arkadaşk gibi olduk.

''ÇOK TEMBEL AMA AKILSIZ DEĞİL KESİNLİKLE''
Çocukluk merakların neydi?

Basketbol çok oynadım. Bir de dövüş sporlarına çok merakım vardı. TRTzamanında seyrettiğim belgeseller beni çok etkiliyordu. Barış Manço'nun programı vardı mesela ''7'den 77'ye'' bende onun gibi dünyayı gezmek istiyorum diye hayellere kapıldım. Okuma yazma öğrendikten sonra da ansiklopedi okumaya başladım ve okulda öğrettiklerinden çok daha fazla gelişti genel kültürüm. Okul hayatı beni kendine çok çekemdi maalesef, bir yanda dayak var, 3-4 kişi aynı sırada oturuyorsunuz , devlet okulu böyle, sizi okula ısıtıcak, çekecek hiçbir şey görmedim. O yüzden kendim bir yol çizdim kendime. Öğretmenlerimde derlerdi, ''Çok tembel ama akılsız değil kesinlikle'' diye. Genel kültür merakım sayesinde öğretmenlerin bilmediği şeyler anlatırdım derste. Ama okuldaki derslerin çoğunu beceremezdim. Dünyayı gezmek istiyordum ama farkındaydım Türkiye'den aldığım bir diplomayla bunu yapamayacağımı. Şimdi bir nevi bunu gerçekleştiriyorum.

Hafızanda yer etmiş bir ''ilk hatıra'' var mı?

İlk Sokağa çıktığım gün sokakta taş savaşı vardı mahalleli çocuklar arasında. Ben de katıldım oraya ister istemez ve gözüme o ilk taşın gelişini, sesini hala hatırlıyorum. Bir anda 20 kişi beni eve götürüyorlar, babaannemle annem kapıyı açıyorlar, benim gözüm kan içinde falan. İkinci sokağa çıkışımda da bir tane eski püskü arabanun içine bindik arkadaşlarla, kapıyı kapattılar dışardan, hava karardı, annemin sesini duyuyorum, saatterdir ortada yokum. Beni buldular sonra arabanın içinde. O yüzden böyle problemliydi ilk sokağa çıkışlarım. O olaylar yüzünden ailem tedirgin oldu ve beni sokaktan uzak tutmaya çalıştılar. Normalde 20 yaşına kadar saat 8'de eve giren bir insandım yani. Neredeyse 20 yaşına kadar hiçbir konsere ya da bir bara gitmedim. Hatta ilk gittiğim konser kendi konserimdi diyebilirim.
Nerede Oldu Konser?
ANS diye bir mekan vardı partilerimizi düzenlediğimiz Kadıköy'de, orada ilk konserimizi vermiştik. Ondan önce de Adidas Street Ball turnuvaları yapılıyordu, orada da 94-95 yıllarında Güven diye bir arkadaşımla çıkıp konser vermiştik.

''CESARETİM YOKTU GİDİP BİR BAYANLA KONUŞMAYA''
İlk aşk hikayen neydi çocukken, platonik olabilir mesela?

Hep platonik oldu benim zaten, çok uzun bir süre. Kendi kendime kafamda filmler yaşıyorum ama aslında öyle şeyler yok falan. Cesaretim yoktu çünkü gidip bir bayanla konuşmaya. Ortaokulda ilk el ele tutuşmalar falan oldu ama o zamanlar çok çocuksuydum. Her şeyi abartılı bir şekilde yoğun yaşıyorsunuz o dönem. Hayatının kadınını buldun falan sanıyorsun. Ama sonra onu da anladım ki, gerçek değil. Lise çağından sonra ciddi ilişkiler yaşamaya başladım.

Bir röportajında ''Liseye kadar hiç sevgilim olmadı ama şimdiyse mankenler falan telefonuma mesaj atıyor birlikte olmak için, benim işim olmaz onlarla'' demişsin. Peki bu ünlü insanların bu davranışları şimdiki ilişkilerine yansıyor mu kıskançlık olarak falan?
Yok hayır, beraber olduğum insan beni tanıdığı için herhangi bir problem olmuyor açıkçası. Ama sonuçta onun da farkındayım, ben kendimi biliğim için, nasıl göründüğümün, her şeyin farkında olduğum için hiçbir zaman da bir iddaam olmadı açıkçası. Diğer yandan her şeyin bu kadar kolay olması beni şaşırttı tabii.

''KÖR OLMA TEHLİKEMİZ VARDI''
Ceza lakabını ilk ne zaman aldın?

95-96 yıllarındaydı. Mecazi bir anlamı var aslında, insanlara ceza kesmek, cezalandırmak... Bir çok kişi İngilizce isimler kullanıyordu ama ben kolay telaffuz edilen bir ismim olsun istedim. ''Ceza'' ismi de Türkçe'ye Arapça'dan girmiş gerçi ama yine de bize daha yakın.

Elektrik teknisyenliği, sayaç memurluğu sana bir etkide bulundumu rapçi olarak?

Tabii, hayatı çok daha farklı bir yönden tanıyorsunuz. İşçiyim, haftanın altı günü sabah 8'den akşam 6'ya kadar çalışıyorum... Düzenin farkına varmış oluyorsunuz yani. Ben de bir döneme kadar muhafazakardım, hala da vatanseverimdir ama daha demokrat daha özgürlükçü düşünüyorum artık. O zaman bize empoze edilen duygular falan vardı. Görüş açısı yönlendirilmiş bir şekildeydi. Hayatı daha iyi görmeye başlamıştım o dönem. Etrafımdaki insanlar, sendika olayları, özel şirketler, taşeron firmalar, falan filan. O yüzden 7 senelik iş hayatım bana kesinlikle çok önemli şeyler öğretti.

Peki ne zaman 'tamamdır, artık rap'ten para kazanabilirim, hayatımı böyle idame ettirebilirim' deyip o mesleği bıraktın?

2002 yılının sonunda bıraktım. Nefret albümlerini yapmıştık, sonra ''Medcezir'' albümümü yapmıştım. Ben de aslında ''Medcezir'' e kadar beğenmiyordum yaptıklarımı. İddaalı konuşuyorduk ama yine de Batı'daki diğer örneklere baktığımız zaman bayağı bir gerideydik. Bir yandan herkes diyor ki ''Elektrik İdaresi'nde çalışıyorsun, sigortalısın, emekliliğin olacak, bak garanti iş''... Ama ben hala kendime ''Hayatım elektrikçi olarak mı geçecek?'' diye soruyordum. Allah mecbur bırakmasın, gene hayatımı sürdürmek için çalışırdım bir şekilde ama onu yapacak psikolojiye kendimi inandıramadım. Yok dedim ya, bu yaşantı değil benim istediğim. Sürüneceksem rapçi olarak sürüneyim dedim. Rap yaparak, müzik yaparak devam edeyim hayatıma dedim. İşi bıraktım. Çoğu insan ''Türkiye'de millet müzikten para kazanamıyor sen bir de rap yapıyorsun'' dedi...

Peki şimdi evde elektrikle ilgili bir sorun çıktığında ilgileniyor musun hemen?

Yok, ilgilenmiyorum kesinlikle. Elektrik idaresinde çalışırken bile evdeki arızalarla fazla uğraşmıyordum. Çünkü hoşuma da gitmiyordu, bir kaç defa kaza falan geçirdim. Ölen arkadaşlarımız vardı. Ben çok yüksek gerilimde çalışıyordum ama bizimde allah korusun kör olma tehlikemiz vardı. O da korkutuyordu beni, soğutuyordu işten.

''YAPACAĞIM DAHA ÇOK ŞEY VAR''
Müzik kariyerinde solo kariyerin dışında yaptıkların arasında en çok memnun oldukların neler?

Milliyet'e yaptığım reklam müziği çok iyiydi. Candan Erçetin, Sezen Aksu, ve Mercan Dede ile yaptığım çalışmalar da çok özel... Fatih Akın'ın yaptığı ''Crossing the Bridge'' filmi sayesinde insanlar dünyanın her yerinde insanlar tanıdı beni. Splash! Festival'da ilk çıkan Türk sanatçısı oldum. Ve orada ''Most Wanted'' olarak yer aldım. MySpace'te en çok oy olan sanatçı oldum ki Wu Tang Clan, Terror squad gibi gruplar vardı orada. İlk Mtv ödülü alan Türk sanatçı oldum. Aslında o kadar çok şey var ki anlatılacak... 150'ye yakın konser verdim Türkiye'nin dışında. Berlin'de bir sene workshop yaptım gençlere. Arap Afrika asıllı. Alman, Türk, Azerbaycanlı... Birçok ulustan gençler geldi. Söz yazma teknikleri, rhyme nedir, flow nedir, rap'in tarihçesi, gangsta rap nedir onları öğretiyordum. Senenin sonunda bir konser düzenlendi. Hepsi sahne yıldızı gibilerdi. Ayrıca sosyal sorumluluk projelerinde elimizden geldiği kadar bulunmaya çalışıyoruz. (Not: Röportajı yaptığımız gün engelliler yararına çekilen bir kısa film için bir şarkı kaydediyordu stüdyoda) Arkama dönüp baktığımda benim için yetersiz, keşke daha çok şey yapabilseydim diyorum. Çok geç başladı benim için, 25 yaşından sonra biraz olaylar ateşlendi, böyle olması gerekiyormuş ama bana ne kadar yetersiz gelsede kesinlikle çok şey yaptığıma inanıyorum.

Gerçek adı Bilgin Özçalkan. Kariyerinin başında Ceza dışında Fatalrhymer lakabını da kullanıyordu. Çocukken sevdiği çizgi flimler-çizgi romanlar Asterix, Tommiks, Teksas, Zagor idi. * NBA Action ve bir süre yayın yapan MTV de onun ilgisini çekmişti. * Favori oyuncağı bir Trendi. Ayrıca maket yapmayı çok seviyordu ama pahalı bir hobi olduğu için bırakmak zorunda kaldı. İlk Okulu Üsküdar bağlarbaşı İlköğretim Okulu'nda okudu, sonra Cumhuriyet Lisesi, Atilla Ertem Teknik Lisesi'nde devam etii. Oradan Haydar Paşa Meslek Lisesi'ne geçti. Daha sonra Açık Öğretim'e devam etti ama bitirmedi. İlk kayıtlarından biri Blue Jean'in eski Hiophop müdürü Tunç ''Turbo'' Dindaş'ın hazırladığı ''Yeraltı Operasyonu'' albümünde yer aldı. En sevdiği filmler ''No Country For Old Men'', ''Deliverance'', ''300 Spartalı'' ve ''Freestyle'' isimli belgesel. En sevdiği konsol oyunları ''Call of Duty'', ''God Of War'' ve futbol oyunları. ''Call of Duty''de 14 Milyon kişide ilk 200.000 arasında yer alıyor şu an. En sevdiği diziler. ''Lost'' ve ''Avrupa Yakası'' * İlk satın aldığı albümler Run DMC. Michael Jackson ve Mr.Biq'e ait. Tuttuğu takım Beşiktaş. 2007'de futboldaki şiddetle ilgili 'Karşı Takıma El Ver' İsimli bir şarkı kaydetti, çok yakında bu şarkı görücüye çıkacak. Bu şarkıyı yapmasından dolayı olimpiyat komitesinden fair-play ödülü aldı, bu ödül ilk defa bir müzisyene verildi.

Resimler dergiden çekim olduğu için pek iyi olmadı.

Yazana kadar canım çıktı ama güzel oldu.

Benzer Konular
	Konu Başlığı	Başlatan	Yanıtlar	Görüntü	Son Mesaj
	Ceza - Ne Benim Hip-Hop Sözleri	By.CeZa	7	2351	Mayıs 10, 2008, 12:41:06 ÖS Gönderen : ösqe
	Benim Hikayem « 1 2 » Üye Biyografisi	Chevy	11	3236	Kasım 22, 2011, 03:09:57 ÖS Gönderen : SaviorAngel
	Bu Benim Aşk Hikayem - Gizem Denizci Kitaplar Hakkında Bilgi ve Özetler	sanane_61	0	707	Eylül 14, 2014, 05:47:48 ÖS Gönderen : sanane_61
	Berkay - Benim Hikayem Klipler	Bendis	0	729	Temmuz 22, 2015, 09:57:51 ÖÖ Gönderen : Bendis