Cenazenin arkasından alkış tutmak günah mıdır? Bunun yanında tekbir getirmek sevap mıdır?

Bir mevta için, genel kural şudur: Dünyadan imanlı olarak ayrılmışsa cennete, imansız olarak ayrılmışsa cehenneme gidecektir. Ayetlerin ve hadislerin verdiği ölçü bu çerçevededir. Bunun için cenaze ister alkışlarla götürülsün, ister sessiz sedasız götürülsün, taşınma şekli onun cennetlik veya cehennemlik olduğunu belirlemede bir ölçü olmaz. Cenazeye yapılacak görevlerin neler olduğu, ne yapılması gerektiği İslam'ın genel kuralları içinde bilinen şeylerdir. Bu konuda Peygamberimiz neler yapmışsa, bugüne kadar aynısı yapılıyor. Cenazeye yapılan görevler birer ibadettir ve sevaplı bir iştir. Hiçbir ibadette alkış olmaz ve olmamıştır. İbadet esnasında alkış yapmak İslam öncesi putperest Cahiliye Arapları'nın âdetidir.

Onların bu davranışını da Kur'ân tasvip etmiyor: “Onların Kâbe' deki ibadetleri ıslık çalıp el çırpmaktan başka bir şey değildir. Öyleyse inkârlarınızdan dolayı şimdi tadın azabı.” (2)

Bu açıdan dini hassasiyeti olan, İslâmî ölçülere saygılı olan, Peygamberimiz'in sünnetini esas kabul eden Müslümanlar, cenazelerinin ardından alkış tutmaz, cenazelerini alkışlarla, ıslıklarla taşımaz.
Görülen bir cenaze hakkında Müslümanlar'ın kanaatinin önemini bir hadisten şöyle öğreniyoruz. Enes b. Malik anlatıyor: Peygamberimiz'in yanından bir cenaze geçirildi ve hayırla anıldı. Bunun üzerine Peygamber: “Vacip oldu, vacip oldu, vacip oldu…” buyurdu. Bir cenaze daha geçirildi, bu da kötülendi. Bunun hakkında da Peygamber (a.s.): “Vacip oldu, vacip oldu, vacip oldu…” buyurdu.

Ömer (r.a.): “Annem babam sana feda olsun! Bir cenaze geçirildi ve hayır ile tavsif edildi. Bunun üzerine: 'Vacip oldu, vacip oldu, vacip oldu…' dediniz. Bir cenaze daha geçirildi, o da şer ile tavsif edildi buna da: 'Vacip oldu, vacip oldu, vacip oldu…' buyurdunuz (Bunun sebebi nedir?) diye sordu. Allah Rasülü (s.a.v.) cevaben: “Hayırla andığınız kimseye cennet vacip oldu. Şerle andığınız kimseye de cehennem vacip oldu. (Çünkü) sizler yeryüzünde Allah'ın şahitlerisiniz.” buyurdu.

1- Müslim, Zekât 7, (981).
2- 8 Enfal, 35.