Cehennem Melegin

Günlerdir,aklımda yürüyen sözcüklerin yüreğimdeki sızıya her dokunuşunda biraz daha kızgın,biraz daha küskün cümleler kurdum.Şimdi mi şimdi hüzün zamanı...

Evet ayrıldık!
Hayaldi ve gerçeğe çarptığımız an bitti.Belkide suya yazılmış bir aşk masalıydı bizimki.Hani zamanında herşeye inat beraber ayakta kalabilme çabalarımız filan aklıma gelince,sonumuza bakıp derin bir acı çekiyorum ciğerlerime.Dönüşü olmayan bir yolda ürkmeden adım atabilme cesaretimiz için de hiç övünemiyorum biliyor musun?Aşk,gerçeklere ne kadar yakınsa sonsuzluğa o kadar uzakmış meğer...
Benim için artık yabancısın.Oysa hayattan aldığım her darbede çevireceğim acil numaram,en yakın dostum,sevgilim olduğunu sanmıştım...
Şimdi yaşamak için yeni sebepler arıyorsundur kendine ve her gece başını yastığa koyduğun anda benden kalan parçaları içindeki ateşle yakıp uyuyorsundur.Tanırım seni!Yüreğini yeni bir yüreğe açman biraz süre alır ama hayat devam ediyor mantığınla bunuda aşarsın!
Doğruların-hani şu asla,ne pahasına olursa olsun değiştiremeyeceğin doğruların-bir gün hangi kişinin el değmesiyle doğru olmaktan çıkar işte onu bilmiyorum...

Ben senden gittim;hemde bir hastanenin acil servis kapısının önünde öylece yolunu gözlerken...
Ben senden gittim;telefonun diğer ucundaki suskunluğuna bağırıp çağırıp-ağlarken...
Ben gittim artık;sana ayrılmalıyız derken,
Ve şimdi...
Unuttum seni demek için çok erken belkide çok geç!

Vakit ayrılık vaktiydi,bitti.
Senin için tüm iyi dileklerim,yüreğimin ta derinlerinden sesleniyor:
Mutlu ve sağlıklı yaşa...