Yöre: Samsun / Çarşamba, Çarşamba deyince bir yabancı hemen çarşambayı sel aldıtürküsünü anımsar
çarşamba her şeyden önce bu türküyle ünlenmiştir
bu ün ardında nice acı ve gözyaşını taşıyor
tarih boyunca Yeşilırmak nice canlar almıştır
1970 lerde Suat uğurlu ve hasan uğurlu barajlarıyla doğal akışa son verilmiştir artık Yeşilırmak tan insan hayvan cesetleri evler beşikler ve birçok hayat nesnesi geçmiyor kısacası artık çarşamba yı sel almıyor yıllardır söylenen söylenecek olan bu güzel türküyü ve bu türkünün hikayesini hemşerimiz sayın Faik Okutgen derlemiştir çarşamba yı sel aldı Ahmet abdal deresinin kıysın da yerleşmişyoksul köy ailelerinden birinin oğluydu baharla birlikte yıllarca süren karasevdası karşılık bulmuş melek kalbini açmıştı kısa zamanda yüzük takıp nişanlandılar Ahmet yapraklar sararmaya durduğunda orduya yollandı Melekse gözyaşlarıyla baş başa kaldı ağa oğlu Mehmet Ali Melek e göz koydu Ahmet in arkadaşları ne kadar uyardılarsa kar etmedi Melek reddetti Mehmet Ali’yi bunun üzerine ağa oğlu adamlarıyla Melek i dağa kaldırdı kötü haberi kuşlar uçurdu Ahmet en kısa günde uça geldi aşkın delikanlısı kuşandı atını silahını arkadaşlarıyla düştü yollara dağ tepe demedi gece gündüz melek i aradı ´meleeeeekmeleeeeek´ diye çığıra çığıra sesi uçtu önce bir çakal yağmuru uç verdi sonra şimşek,şimşek içinden çıktı çatırdadı koca gökyüzü ışınlar çarşamba ovasını renkten renge soktu ne yağmur ne silinen izler aşkın atlılarını durduramadı tufan ikinci kez yaşanıyordu sanki yağmur Yeşilırmak ı boğuverdi çarşamba ovasıkaynayarak akan bir göle dönüştü Canik dağları ndan aşağılara doğru bir çığgibi önüne kattığı her şeyi sürükledi sel evler insanlar bebek beşikleri hayvanlar kağnılar ağaçlar büyük küçük kayıklar çaltı burnu na doğru sürükleniyordu sonunda duruverdi yağmur güneşle parladı yeşil Çarşamba usul usul bir gökkuşağıbelirdi sular günbegün çekildi çekildikçe hayat yeniden kurulmaya başladı yaralar sarılıyor evler onarılıyordu abdal deresi nin-yeşil ırmak a katılmak üzere-döküldüğü yamanın başında ahali toplanmaya başladı derenin eğimle indiği yamanın dibinde büyük bir kaya parçası vardı onun üstünde ise iki insan melek ve Ahmet ti onlar el ele tutuşmuş sırtüstü öylece yatıyorlardı ahali sel acısını unutmuş onlara yanıyordu hüzün gözyaşına döndü o büyük kaya parçası ahalinin üstünde toplandığı o taş yedi yerinden ayrıldı ve her birinden bir servi boyu su fışkırmaya başladı bu hazin aşka doğa gözyaşı döküyordu ahali şaşkınlığın ardından dualar okumaya başladı dualar içten mırıltılara yıllardır can alan insanların acısını dile getiren dizelere dönüştü işte rivayet o rivayet derler ve hikaye ederler ki çarşamba yı sel aldı türküsü o acı mırıltılardan doğdu yedi yerinden su fışkıran kayanın olduğu yerde bir su değirmeni kuruldu ve o yöre o gün bu gündür değirmen başı olarak anıldı(çarşamba daki değirmen başımah) çınar ağaçlarının gölgelediği ahşap değirmenin yedi taşı vardı yedi oluğuna su veren set üzerinden yedi kez yürümek sağ ve sol omuz üzerinden yedişer kez su atmak uğur sayıldı her hıdrellezde bu yaşandı1970 ler de değirmenin yıkımına değin bu gelenek sürdü