Tepetaklak Anne'nin, işte vicdan olgusu.
Yavrusunu bırakmış, Anne Cami avlusu.

Sıyrılmış analıktan, duvarlara emanet.
Taş kesilmiş taşlar, haykırıyor merhamet.

Güya can var bedende, akıl taşır bu başlar.
İnsan kılığında, yürür gider bu Taşlar.!

Zehir içmiş merhamet, vicdan son nefeste.
Zakkum ağacından, şekil şekil kereste.

Zalimden daha zalim, kömür yüzlü kabahat.
Neylesin tabutluk, vicdanlara nasihat.

Bu fani istasyonun, ey esrarlı yolcusu.
Kaç bin ana edersin, kaç bin cami avlusu.