Nazan Bekiroğlu
TİMAŞ YAYINLARI

İç yüzüne ermeden anlatamadığım gölge, bir güneş hikayesini zorunlu kıldığında bildim ki camın özü kum, kumun aslı taş. Ne camı kırmak ne de taşı horlamaktı niyetim. Taş ile camı birleştiren kalemin kalbine en evvel ben hamd ettim. Ama düştüm, camın kırılganlığına, taşın sertliğine. Camın tamamına, taşın sessizliğine. Camın özü ateş, taşın özü su değil ki. Başlayalım; benimki hayli uzun bir hikaye.

kalbin derinliklerinde saklı kelimelerin bir taşı yontarcasına titizlikle yine kalplere işlendiği bir kitap.
bir daha asla eskisi gibi olmayacak zamanlar hep o eski zamanların diliyle anlatılıyor kitapta. toplam beş öyküden oluşuyor:
"kül rengi küçük kuş ile beyaz mermer şehrin hikâyesi, mavi gül dalının, camcı ile taşçının hikâyesi, bir be bulsa yolu açılacak olan elif’in hikâyesi, nihadenin beşinci defteri ve gül ibrişim tazarrusu...
satırları arasında dolaşırken "aşkın karaladığını aklamanın, aşktan daha büyük olduğunu" ve sadece cam ırmağın değil taş geminin de kırıldığını anlıyorsunuz...