Bir apartmanın üst katının lütuflarla ikramlarla; bodrum katının ise işkence aletleriyle dolu olduğunu ve bir şahsın bu apartmanın asansörü içerisinde bulunduğunu farz ediniz. Kendisine apartmanın bu keyfiyeti ve şekli daha önce anlatılmış bulunan bu zat üst katın düğmesine bastığında lütfa ve ikramlara mazhar olacak alt katın düğmesine bastığında ise azaba uğrayacaktır.
Bütün fiillerimizi Allah yarattığına göre, bizim suçumuz ne?
Burada iradenin yaptığı tek şey sadece hangi düğmeye basılacağına karar vermesi ve teşebbüse geçmesidir. Asansör ise o zatın kudret ve iradesiyle değil belirli fizik ve mekanik kanunlarla hareket etmektedir. Yani insan üst kata kendi iktidarıyla çıkmadığı gibi alt kata da kendi iktidarıyla inmemektedir. Bununla beraber asansörün nereye gideceğinin tayini içindeki şahsın iradesine bırakılmıştır.

İnsanın kendi iradesiyle yaptığı bütün işler bu ölçüyle değerlendirilebilir. Mesela; Cenab-ı Hak meyhaneye gitmenin haram camiye gitmenin ise faziletli olduğunu insanlara bildirmiş bulunmaktadır. İnsan bedeni ise kendi iradesiyle misaldeki asansör gibi her iki yere de gitmeye müsait bir yapıdadır.

Kainattaki faaliyetlerde olduğu gibi beden içindeki faaliyetlerde de insanın iradesi söz konusu olmamakta ve insan bedeni “külli kanun” adı verilen ilahi kanunlarla hareket etmektedir. Fakat onun nereye gideceğinin tayini insanın irade ve tercihine bırakılmıştır. O hangi düğmeye basarsa yani nereye gitmek isterse beden oraya doğru hareket etmekte dolayısıyla da gideceği yerin mükafatı veya cezası o insana ait olmaktadır.

Kader zulmeder mi?

Zulüm bir hakkın çiğnenmesidir. Kulun ise Allahta hiçbir hakkı yoktur. O (c.c.) ne vermişse sırf lütfundan dolayıdır.

Bize düşen verilmeyen nimetleri düşünüp isyana yeltenmek değil verileni hatırlayıp şükretmektir. Eksiklikler kulun denenmesi içindir. Dünyayı bir imtihan salonuna benzetirsek hoşa gitmeyen durumlar birer imtihan sorusudur. Kul isyan mı edecek yoksa verilen nimetlere şükürle mahrum kaldığına sabırla mı karşılık verecek?

Zengin bir tüccar düşünelim. Dükkanına gelen iki fakire sırf merhametinden dolayı iyilik etmek istiyor. Birine gömlek ve pantolon giydirdi diğerine ise bunlara ilaveten ceket ile palto hediye etti. Sadece gömlek ve pantolon alan adam “Tüccar bana zulmetti öbür adama fazla verdi” diyebilir mi?

Biz insanlar da bu fakirlere benziyoruz. Allah sonsuz merhameti sebebiyle tükenmez hazinesinden hepimize nimetler veriyor. Vücudumuzu aklımızı hayalimizi soluduğumuz havayı içtiğimiz suyu yediğimiz gıdayı yaratan hep o. Bunları biz çalışarak kazanmadık ha etmedik. O sırf lütfundan dolayı ikram etti.

Dünya hayatı kısa bir imtihandan ibaret... Az nimet verilen kul birinci adam gibi isyan yolunu tutarak kendisine zulmedildiğini iddia ederse edepsizlik etmiş olur ve ceza görür. Onun vazifesi verilene şükretmektir.

Allah her işinde adildir asla zulmetmez. Musibetlere de bu açıdan bakmak gerekir. Belalar ya işlediğimiz bir hatanın sonucudur veya bizim için bir imtihan sorusudur. Bu soruya sabırla karşılık verdiğimiz taktirde derecemiz yükselecektir.