Buda Böyle Yarım Kalsın

Seni, sende, sana rağmen yaşıyorum ben. . . Hep sen, benimle tamamlanmış
eksiklerine bakıp daha fazlasını isterken, ben sende yeni boşluklar yaşıyorum. . .
Daha çoğunu isterken sen, bense yarımlarında kayboluyorum. . .

Kaç kez vazgeç dedi bu yürek, kaç kez yolun kenarındaki ormana girip yok olmak
istedi. . . Yaşadığım neydi? Senin varlığını bilmek bile yeterken bana, sende
kendimi yok hissetmek, "yok" olduğumdan başka ne düşündürebilirdi ki bana? . .
Oysa düşünsene, ne coşku doluydu yüreklerimiz başlarken yeni bir hayata. . .

Gecelerimizi de, gündüzlerimizi de adamaya hazırdık birbirimizde, koşulsuz,
içten ve sımsıcak duygularımızla. . . Yaşadığımız her an unutulmaz, doyumsuz ve
vazgeçilmez olacaktı. . . Sen bir sonbahar rüzgarında savrulmuş bir gül yaprağı
bense taç olacaktım sana. . . Şimdilerde, kim savruluyor ve kim onu sarmaya
çalışıyor karıştırıyorum artık. . .

Ben bu uykuları, böyle uykuları unutalı çok olmuştu. . . Acı uykusu, hüzün uykusu,
korku uykusu. . . Bir gece birinin, diğer gece bir başkasının sonsuzluğunda
kayboluyorum. . . Ne garip ki kendimi kuşatma altındaki bir ordunun komutanı gibi
görüyorum bu günlerde. . . Ne çok askerim var bana ihanet eden. . . Düşmanla
savaşmak değil, bu arkadan vuruşlar beni kahreden. . . Bir beyaz bayrak ve
teslimiyet şu anda görünen. . . Ama çok sürmez esaretim biliyorum, içimdeki bu
yenilginin acısı sürse de yıllarca, bir yolunu bulup kavuşurum özgürlüğüme. . .

Şimdi gitmek zamanı belki, geride yaşanmış yada yarım kalmış anları bırakarak. . .
Sen de tüm ürkekliğinle, tüm hatalarınla, tüm eksiklerinle, tüm haklı gördüğün
yanlarınla başbaşasın şimdi. . .

Hep bir şeyler tamamlanacak değil ya olsun, buda böyle yarım kalsın...