Her yanım yalnız ve ayrılmış insan dolu. İlaç niyetine birkaç çift gözümün önünde durmasa, onların aşklarına ve ilişkilerine şahit olmasam, delireceğim!

Kim kiminle beraber? Kim ne zaman ondan ayrıldı ve diğerine gitti? Kimin eli kimin cebinde? Kim dediklerime neler oluyor? Ne zaman yorgun düşeceğiz ilişki avcılığından?

Aşkın bizleri terk ettiğini düşünenlerden tutun da, her gördüğüne aşık olduğunu zannedenlere kadar; herkes inançları hakkında şüpheye düşmeye meyilli! Kırılanlar, kıranlar, canı acıyanlar, canı acıdığı için artık can acıtanlar, suskunlar, vazgeçmişler, inançlılar; hepimiz dağılmış durumdayız!

Kısa sürede yaşanan, tüketilen ilişkilerle nereye varacağız? Bir gün geriye baktığımızda hepimiz için geç olmayacak mı? Sevişmelerin yol kenarında satılan meyveler gibi ucuzladığı ve basitleştiği bir ortamda, ilişkilerin devamlılığından bahsetmek nasıl mümkün olur?

Özgürlüğü, modernliği, çağdaşlaşmayı anlayamadık! Ne olduğunu bilmiyorduk ya; o yüzden sanırım elimize yüzümüze bulaştırdık. Zaten bizde neyin ayarı tutmuştur ki? Hepimiz bayılırız kenarından geçmeye, kısa yoldan yürümeye, sıranın önüne geçmeye, adam kandırmaya, haksızken haklı olmaya… Ruhumuzda var! Ruh böyle olunca, aşka yansımayacak mı? Elbette yansıyacak!

Karşımızdakini sömürmeyi, kandırmayı, kullanmayı akıllılık sayacağız. Yalan söyleyeceğiz, keyif için insan kandıracağız, aldatacağız. Bizi seven iki kişiyi aynı anda idare edip, bundan gurur duyacağız.

Biraz cefa çekmeye gelemeyeceğiz. Dürüst, düzgün, doğru insanları saflıkla suçlayacağız. Bencil olacağız. Çıkarlarımız uğruna bir çırpıda adam harcayacağız. Vefa duygumuzu kaybedip, sadakat bekleyeceğiz.

Sevgi ve ilişkiler, yaşamın dışında bir yerde durmaz. Tam da hayatın ortasındadır! Kişiliğiniz, hayat görüşünüz, eğitiminiz, duruşunuz, anlamlandırdıklarınız neyse; sevgide de öyle olursunuz.

Arkadaşlığa, dostluğa, insana, çevreye saygı duymuyor ve inanmıyorsan; boşuna aşk aramayacaksın. Sen neysen ve kimsen, ilişkilere karşı tavrın da öyledir. Çuvaldızı biraz da kendine batıracaksın.

İçin için çürüyoruz, kimsesiz ve yalnız bireyler haline geliyoruz. Bir zamanlar bizi incittiler diye, biz de şimdi başkalarını acıtıyoruz. Sonra onlar gidip başkalarını kırıyor ve bu zincir halka halka uzuyor. Farkına varsak iyi olacak çünkü biz hala kıyametin gelmediğini zannediyoruz!

Candan Ünal