Bayram Günü Annem...

Bugün bayram günü annecim….
Bayram sabahı tüm aile birlikte olur, bayram sabahı sevenler iyice
kenetlenir birbirlerine… Dargınlar barışır…Ağlayan yüzler güler bayram
sabahında….
Bugün bayram günü annecim; bak, sen demeden kalktım erkenden.Ezan
sesiyle açtım perdeleri.Önce bir güzel topladım odamı, pırıl pırıl
yaptım her eşyamı.Sonra duşa girdim hemen…Senin istediğin gibi..Senin
hep bize dediğin gibi… Temiz temiz giyindim ve her bayram sabahı
yaptığın gibi beni sıcacık öpmeni bekledim.
Bu sabah sen gelip kaldırmadan uyandım annecim..Bak naza çekmedim kendimi…
“N’olur anne biraz daha yatayım.”
Demeden kalktım buz gibi yatağımdan… Kahvaltı hazırladım beş kişilik;
ama tek kişinin yiyebildiği… Kahvaltımı yaptım annecim sizinle birlikte
siz hissetmeden… Babam gene gazetesini okurken ve bana laf atarken
arada,
“bak senden bir tane daha, dünyayı kurtaracağını sanıyor” derken…
Bende her zamanki gibi,
“ama baba.” Diyerek sitem ediyorum ona.Sonra bayramı hatırlayıp unutuyorum babamın şakası ardından yaşadığım kırgınlığı.
Bu sabah bayram sabahı annem…Bak kahvaltı bulaşıklarını da yıkadı
kızın.Her şeyi yaptım, istediğin gibi yaşadım bayram sabahını gördün
mü? …
Hadi bayramlaşma vakti artık…Uzat elini öpeyim annem…
……….
Annem…Annecim…Uzat elini…Anne…Hadi uzat ta öpeyim elini…
……….
……….
……….
Gene erken geldi sabah, gene rüyamın en güzel yerinde uyandırdı beni güneş… Yatağım gene ıslandı gözümden akan damlalarla…
Sen o akan yaşları görme annem…
……….
……….
N’olur ağlama… Sen ağlayasın diye akmıyor onlar…Sen üzülesin diye ağlamıyorum inan…
Hasretten bu ağlayışım biliyorsun..Özlemle dolan yüreğimin taşıyamadı
yılgınlığın dışa vurumu sadece… Yanınızda olamayışımdan inan… Sen bakma
bana n’olur…Sakın sende ağlama ben ağlıyorum diye…
Ben özledim mi azıcık bilirsin dayanamaz akar yaşlar gözlerimden.. Hele
bu özlem büyüdü mü yüreğimde, dağ gibi oldu mu hasretim hiç durduramam
onları bilirsin…. Ama gene de sen ağlama annem…Dayanamam ağlama…
……….
……….
Evet ben ağlıyorum ama sen ağlama n’olur.. Bana da,
“ağlama yavrum” deme sakın… Özledim elimde değil annem…Buram buram kokuyorsunuz burnumda… Yüreğim yangın yeri…Yüreğim yılgın…
Sığınmayı özledim sana annem… Sarmanı…
“Kızım…Yavrum..”
Demeni özledim anla… Bayram sabahları erkenden kaldırmalarını özledim…
Birlikte kahvaltıyı hazırlamamızı ve büyük bir zevkle ailenin geri
kalanını suyla uyandırmayı…Sabah kahkahaları atmayı özledim sizlerle
birlikte…Seni özledim annem…Babamı…Kardeşlerimi özledim… Ondandır bu
ağlayış…….
……..
.…….
Bayram sabahı yaklaşıyor be annem…Ve ben gene gelemiyorum yanınıza… Gene yalnızlık gözüktü kızına bayramda…
……….
…….....
Gelip alır mısın beni annem… Güçsüzüm, duramıyorum ayakta desem gelip
alır mısın kuzucunu… En azından bu bayrama özel sırf elini öpmem için
alır mısın oraya beni de….
………
………
Ben gelemiyorum hadi sen gel al beni annem… Götür beni evime… Bayram
sabahı gene öp beni içten… Uzat elini bayramlaşalım annem… Yada hiç
olmadı, gel uyandır beni bu kabustan bir bayram sabahı… O güzel sesini
duyayım…
“Kızım, bugün bayram..Hadi kalk yavrum…”