Bu gece en hüzünlü dizeleri yazabilirim.
Şöyle yazabilirim: "Yıldızla yüklü gece,
Masmavi yıldızlar titreşir uzaklarda."
Döner gökte, şarkı söyler gece rüzgarı.

Bu gece en hüzünlü dizeleri yazabilirim.
Sevdim onu, o da sevdi beni bazen.
Böyle gecelerde duyumsadım onu kollarımda.
Öptüm, öptüm uçsuz bucaksız göğün altında.
Sevdi beni, ben de sevdim onu bazen.
Nasıl sevilmez o kocaman duru gözler.

Bu gece en hüzünlü dizeleri yazabilirim.
Benim olmadığını düşündükçe,
duyumsadıkça onu yitirdiğimi
Duymak uçsuz bucaksız,
onsuz daha da sınırsız geceyi.
Gönüle düşer dizeler,
çiy çimene düşercesine.

Ne çıkar sevgim onu tutamadıysa
Gece yıldızla yüklü ve yanımda değil o
Hepsi bu.
Uzakta şarkı söylüyor biri.
Uzakta.
Gönlüm razı değil onu yitirmeye.
Gözlerim bulmak istiyor onu,
alıp getirmek için

Yüreğim ağrıyor ama o yanımda değil.
Aynı gece beyazlatıyor aynı ağaçları
Ama biz aynı biz değiliz artık.
Sevmiyorum onu artık,
bu kesin ama nasıl sevmiştim eskiden

Sesim rüzgarı aradı sesine dokunmak için
Başkasının, kim bilir kimin olacak,
öpüşlerimden önceki gibi.
Sesi, pırıltılı bedeni,
sonsuz gözleriyle.

Sevmiyorum bu kesin,
ama belki de seviyorum
Unutmak uzun sürer
çabucak geçse de sevgi.
Böyle gecelerde aldım onu kollarıma
Ama gönlüm yitirmeye razı değil.
En son acı bana çektirdiği
Ve bunlar son dizeler onun için yazdığım.

Pablo NERUDA