Ruh şuurlu kanun  özü rengi meleklerden
Ruh Şuurlu Kanun Bir sırlı görüntüyle billûr fânus içinde...
İnsanî ufka en büyük armagandir göklerden;
Semavîleşmenin helezonlari içinde...
Melek kanadindan tüyler almış gibi atak
Ruhânîlerle iki parmaktan daha yakın;
Pervâz eder ilerler hedefi o son durak
Her menzilde duyar iltifatlarını Hakk'ın...
Birbirinin peşinde akrep ve yelkovan gibi
Sonsuzun nuruna doğru ve soluk soluğa;
Bir derinliğe açilir ki görünmez dibi
Yollar akar-gider ebedî bahçeye-bağa...
Ve bu sevk u tarâbla ağlayan sevinç ağlar
Her bucakta doğum nesîdeleri duyulur;
Ruhlardan taşan neş'e ırmaklar gibi çağlar
Kim erse bu ufka kendini bir başka bulur.
Bu büyülü âlemi Dostuyla paylaşanlar
Asarlar bir hamlede mekani ve zamanı;
Kendi ruhlarında gidip Hakk'a ulaşanlar
Duymazlar sûru ve kıyamet koptuğu ânı...
Onlar öteleri öteler onlari dinler
Isık olur kitap olur binek olur varlık;
Askları ve hicranlari vuslatla serinler
Açılır Hakk'ı temâsâ için bir aralık...
Görürler ömrün ikbal yollarını hep birden
Bir el iner hicranla akan yasları siler;
Duyarlar ebediyeti oldukları yerden...
Ve herkes arayıp durduğu aslına erer.