Yine yeni kurtarılmış bir gün;
Neden kimden bilmiyorum.
Askıntı aşklara doyum oranı yüksek
Doymamış bir ümitle
Seni düşlüyorum yağmur aralarında.
Bir çığın bir böceğe verebileceği heyecan gibi
Yazıtları okuyan bir arkeologun duyumsaması tarihi.
Sayfalarını çevirirken kitabın sabırsızlanması okuyanın.
Hiç okuyamaması istediği şeyi…
Bir çocuğun bir misket bulunca;
Coşması
Almak için kanattığı dizini düşünmemesi,
Hiç acımaması gülü toplarken
Eline batan dikenin
Özlediğini görünce bir aşığın;
Misali nazaran ben.
Gülmesi ayları bulan yalnızlığında
Bakması masanın üzerindeki telefona;
Günlerce çalmayan halini unutup
Onu tutan parmakları kırıldığında…

Koşan çocukları görüp ağlayamaması,
Tekerlekli bir sandalye ile yaşarken tüm çılgınlıkları.
Koşması tüm afacanlığı ile bir çocuğun;
Gökkuşağını yakalamak için
Saklayabilmek için cebinde
Ve kaybolacağını bilmemesi zamanla…
Üç beş çakıl taşını görünce
Sevinen bir zengin
Ayağına hiç batmayacak dikenlere duyarken özlem
Kanayınca hissetmesi kendisini
Herkes gibi

Divana uzanan bir şiir yazan,
Gönlü küskün tüm hayata birinin
Mürekkebini bitirerek kalemin
Mutlu olmayı denemek;
Gamzesinde gözyaşıyla dolaşıp
Cebinde sigarası,
Ateşi,
Yalnızlığı,
Garipliği,
Hüznü,
Ve bir gülücükte saklı sevdiğini
Eve gelince boşaltabilmek
Masanın üzerine…
Fotoğrafına bakmak sevdiğinin;
Gözlerini kapatıp düşlere dalmak;
Kana kana içmek hayalini,
Hayrınaysa diye aşkının,
Yakınmamak halinden.
Umudun yolculuğuna saat kurmak;
Çalınca ertelemek geceyi,
Efkârı dağlara yollayamamanın ezikliğinde…

Efe havası bir türküyle karşılamak
Bir kurşunu göğsüyle;
Ve ulaşmaya çalışmak
Uzatıp ellerini yıldızlara…
Hayale düşmek,
Kanaması her yerinin;
Açık pencereden atlamayı kendine yedirememek,
Yenildiğini gösterememek.
Utanmak garipliğinden;
Ağaçtaki meyvelere dadanmak,
Kurtlu elmaların sebebi olmak.
Parmağı ağrımak yazmaktan;
Bıkmamak,
Usancında hayatın;
Deliler gibi özlemek
Anı dolu resim hayatını…

İçine girmeye çalışmak resmin;
Kusmak yüreğindeki
Birkaç kurşunu…
Yamamak defterin parmaklarıyla;
Sıvazlayıp saçlarını
Kaşlarını kaldıracak
Gücü aramak,
Kapalı şemsiyeyi görünce şaşırmasında
Gençliğin…
Öfkelenmek;
Duvarları kırmayı denemek,
Camlara sulanmak…
Islak bir kül tabağına
Dökebilmek
Zehir dolu arkadaşının külüyle kötülükleri
Becerememek…

Bir bulut saflığına düşmek;
Pamuk sandığı şeyin
Taşımayacağını anlamak kendisini;
Melek gibi uçmak yerine
Taş gibi çakılmak
Buzdan bir alev yüzüne…
Kitapları karıştırıp çare aramak
Bulamamanın çılgınlığında
Söyleyecek o kadar şeyin içinde
Hiç bir şey bulamamak….
Bitirmeye uğraşmak şiiri;
Uygun bir son söz bulamamak….
Ne söylese yetmez durumda;
Bırakması gözlerinden su damlalarını,
Dökebilme isteğiyle;
Cebindeki kötü huyları…

Kapanmak eve kilitlemek kendini
Zincir vurmak acıya
Zannettiği şeylerin doğru olmama bilincinde
Yarım yamalak
Bilmek rüyaların gerçek olmazlığını;
Mutlu olamamak…
Kasvetiyle bir şehrin;
Park edilmez bir yerinde
Kavuşturmaktayken acı kendisini
Yılgınlığı ve bezginliğiyle,
Çamur gibi bir hayatı
Neyleyeyim dercesine
Uçurumun kenarına yaklaşmak;
Kollarını kuşlar gibi yaparak
Uçmayı öğrenmek
Geçiyorken içinden;
Aklına gelmesi;
Aşığı,
Ailesi,
Arkadaşları,
Dostları ve tanıyacağı yüzlerce kişiyi düşünüp;
Sırtlanıp yere bıraktığı acıyı
Yola koyulması hayata.
Yere düşürerek gözyaşlarını
Çamurlaşan elleriyle silmek kanayan alnını.
Dayamak kolunun üstüne
Ve bitirmek istemek;
Şiir gibi hayatı,
Nokta koyulmaya layık bir kelimeyle...


Vexed