anne babası boşanan çocukların özellikleri - ebeveyni boşanmış çocuklar - boşanmış ailelerde çocuğu bağımlıktan korumak
Çocuklar anne babaları ayrıldığında, bu durumu değiştirmeye dair arzularını uzun süreler gizliden ya da açıkça dile getirerek devam ettirirler. Ancak yaşadıkları suçluluk, çaresizlik, umutsuzluk, öfke vb. duygularında artış olabileceği gibi, değişen diğer hayat koşulları karşısında da iyi baş edemeyebilirler. Bunların sonucunda da çevresindekilere bağlılıklarında artış, ilgisiz konuşmalar, yalnız kalma isteği, suçlayıcılık, dikkatsizlik, uygunsuz davranışlarda artma sıklıkla gözlenebilmektedir.

 Çocuklar ana babalarının ayrılmasına ve boşanmasına, suçluluktan (sorumlunun kendileri olduğu duygusu) kızgınlığa (ana-babadan birini ya da her ikisini suçlama) ve yadsımaya (hiçbir şey olmamış gibi davranma) kadar değişen çeşitli biçimlerde tepkiler gösterebilirler. Bunun yanı sıra; korku, üzüntü, öfke, suçluluk, reddedicilik, bebeksileşme, (bazen yeniden alt ıslatmaya/kaka kaçırmaya başlama) uyku sorunları, mastürbasyon, okul sorunları, ağrılar, yeme problemleri, uyumsuz davranışlar, agresyon, içe kapanma hali ya da aşırı hareketlilik gözlenebilir.
 Kötü alışkanlıkların/bağımlılıkların engellenmesi için neler yapılmalı?

Bu konuda çocuğun anne babası tarafından ilgi ve değer görmeye devam etmesi, güvenli bir ortamda yetişmesi; dolayısıyla sırf anne baba arasındaki ilişkinin bozulmasından kaynaklı olumsuz etkilerin çocuğun gelişimine zarar verecek boyuta taşınmaması gerekir. Anne baba, ayrı da olsalar çocuklarının ‘anne’ ve ‘baba’sı olduklarını unutmamalıdırlar. Çocuğa olabildiğince ortak disiplin uygulamak, kurallar koymak, hayatıyla ilgili kararlarda bir araya gelebilmek, hayatında her zaman aktif olabilmek, çocuğun davranışlarında olumluya gidişi sağlar. Sadece olumsuz olaylarda değil, iyi zamanlarda da çocuk için bir araya gelebilmek; çocukta ilgi, değer görme duygusunu sağlıklı şekilde besleyecektir. Böylece çocuk ilgiyi üzerine çekmek adına zararlı davranışları denemeye girişmeyecektir.

 Eski eşler mümkün olduğunca ilişkilerini iyi tutmalı, çocuğa sorunlar yansıtmamalı, çocuklarla ilgili konularda her zaman işbirliği yapabilmelidirler. Çocuk için hemcinsinden olan ebeveynin yokluğunda; dolayısıyla bu şekilde bir model almanın mümkün olmadığı durumlarda; çocuğun birlikte kaldığı ebeveynin çocuğa yön gösterebilme becerisinin gelişmiş olması ya da ev dışından yakın akraba ortamları, kurs, okulda kulüp çalışmaları gibi alanlar çocuğa sağlanmalıdır.

 Çünkü tüm sorunlarda olduğu gibi boşanma sonrası da çocuğun içinde bulunduğu sosyal çevrenin koruyucu etkisi çok önemlidir. Çocuk anne ve babasının kendisine her durumda destek olacaklarına ve kendisini koruyacaklarına inanırsa karşılaştığı sorunlarla baş etmek konusunda daha güçlü hissedecektir. Ama yalnız bırakıldığına, ihmal edildiğine ve anne ve/veya babası için yeterince değerli olmadığına inandırıldığında, özgüveni gelişmeyecek ve zararlı da olsa kendini iyi hissedeceği ortamlara ve alışkanlıklara yönelecektir.