Yavuz Sultan Selim zamanında, İran şahı kıymetli
mücevherlerle süslü
bir sandık hediye gönderiyor Sultan Selime. Sandık
açılıyor. İçinden
çeşit çeşit değerli taşlar, kıymetli atlas, kadife
kumaşlar çıkıyor. Fakat
bir de pis bir koku yayılıyor. Dehşet bir koku, herkes
burnunu
tıkıyor.Neyse en alttaki bohçadan insan pisliği
çıkıyor.. Yani
Osmanlıya acayip bir hakaret!!!!!
Cihan padişahı emir veriyor, herkes düşünsün, buna
ince bir şekilde
cevap
vermemiz gerekir.

Ve cihan padişahı yine çözümü kendisi buluyor. Aynı
şekilde değerli
mücevher ve kumaşlarla
süslü bir sandık hazırlatıyor. İçine o zamanın Osmanlı
İstanbul''unda
imal
edilen gül kokulu en nadide lokumlardan bir kutu
hazırlatıyor, en
altına
da küçük bir pusula ve bir satır yazı. Gönderiyor.

Şah sandığı açıyor.
Açtıkça güzel bir koku ve en altta bir kutu lokum.
Anlam veremiyorlar
tabii. Bizim elçi yiyor önce, sonra oradakilere ikram
ediyor.
Kutunun içindeki pusulayı Şah okuyor:

"Herkes yediğinden ikram eder" !!!!!