|
|
|
BIRTEK SENI SEVDIM GERISI YALAN
Fırtınasız sade bir hayatım vardı senden önce. Yaşıyormuydum, bilemem. sıradanlığın griliği içinde kaybolmuş insanlar arasında yaşamaya çalışıyordum. ölmeye hakkım yoktu,biliyordum.
Sonra sen geldin. Normal değildi gelişin, davetsiz,ama özlenen bir misafir gibi.
Ama, baştan ayağa yasaktın,imkansızdın; yıkamadığım,aşamayacağım engellerin ardında.
Ölüm bir madalyon gibi boynumdaydı artık. Sensiz ölüyordum;ama seninle de ölümdü hayat.
Uzak durmak istedim, yaklaşmamak. Akıllı hiçbir insan, yanacağını bile bile yaklaşmazdı ateşe. Oysa ben, ateşle oynuyordum. Anladım ki, sevgim deliliğimdi. Sen gelirken aklım firar etmişti.
Düşünmeden, delice sevdim;hesapsız, karşılıksız. Göremiyordum artık başkasını. Yüreğimin sende olduğunu fark ettiğimdeyse, çok geçti. ben, bende değildim artık.beni almıştın;çalmıştın belki de.
İnatçı, hırçın, alabildiğine güçlüydüm herkese karşı.
Sana ise, sadece aşık.. sana hırçınlığım, ölesiye kıskançlığımdı. Baktığın, konuştuğun herkesten kıskandım seni;annenden bile.
Sonra, çağırdın bir gün; gel dedin. Gelmemem lazımdı. Ama, sana kullandığım sözlükte hayır yoktu.
Oysa imkansızdı,yasaktı,zordu. Garip bir teslim oluştu, geldim yine de.
Her gelen giderdi,gitmeliydi. Bende öyle yaptım. Gelmek kadar zordu gitmek,ardıma bakmadan.
Aslında bir enkazken, dimdik gözükmeli, ayakta kalmalıydım. Dayanmalıydım.
Bedendi sadece, ardına bakmayan. Gözleri, sözleri, hiç söylemediklerim ve yüreğim sende kalmıştı.
Gitmektende zordu belki, gidenin ardından bakmak. Giden mi sürgündü, kalan mı? Giderken geride bırakmışsa yüreğini, gidendi sürgün.
Gidene vermişse yüreğini,kalan hem sürgün,hem sılada gurbeti yaşayandı.
Gidenden de,kalandan da, bir yığın soru işareti kalırdı geriye.
Vuslat mı daha zordu, ayrılık mı?
Gitmek mi zordu, yoksa kalmak mı?
ayrılık mı zordu, yoksa ölüm mü?
Aşık için, ayrılık ölümden zordu. Çünkü, ölümden öte köy yoktu. Hayat, sevgilin yanında başlar, son bulurdu.
Ve ben, sevgili; seni ölümüne sevdim; sana ölümüne geldim; senden ölümüne ayrıldım. Ya sen?..
Aylar gecti ama unutamam O sessiz gidisimi affedemem Neler nelerden vazgecmisim gitmemle
Gidince anladim sadece seninle yasayabiliyormusum.
Yoklugun mahfetti beni kalmaliydim.
Giden benim.. yinede ben agliyorum Aklimi kimlere vermisim o gün Ne olur yine sev beni
Dilersen bagir, kizginligini haykir dünyaya, isyan et...!
Ama susma ne olur susma.
Ne kadar cok susarsan okadar cok aglayacagim.
Hissetiriyorsun bana eski günleri cok arayacagimi.
Biliyorum seninde icin yaniyor cok aci cektirdim Hak etmedin Istersen kulaklarim duymasin ama son duydugum ses seninki olsun. Bağır!!!
Tutkum seninle olmakti, tutkum teninde erimek, tutkum hayati seninle, sadece seninle paylasmakti.
Gidisimi önlemek için tutmak vardi ellerimden. Ellerin degil miydi her dokunusunda beni ürperten? Ürperirdim yine biliyorum.
Bir kez dokunsan, bir kez tutsan ellerimi, gitmek için biriktirdigim bütün cesaretim kaybolurdu. Tutamadin..
Bir yikim gibiydi gidisim, adim adim uzaklasirken senden, çöküp kaldi bedenim oldugu yere. Nice bitmelere dayanan bu yürek bu kez yenilmisti. Bu kadar zayif degildim ben, kalkmaliydim. Kalkamadim
Oysa geldigin gün bitecegini biliyordum. Hazirdim bitisine. Kaçak zamanlari yasiyorduk. Zaman bitecek ve sen bittecektin. Bense bittisinin ertesi günü hayatima kaldigim yerden yeniden baslayacaktim. Baslayamadim...
Bir sey söyledin mi ben giderken? `Kal`dedin mi? Son bir kez`seni seviyorum`dedin mi? Unutulanlarin arasina katilmaliydin.
Anilari bir sandiga koyup hayati bir yerinden yakalamaliydim. Bu ask noktalanmaliydi, bu sevdadan vazgeçmeliydim. Yapamadim...
Bittişinle bende bittim Sen Bittin ya.. İşte ben o gün Bittim yenildim benliğime.. hesaplaşamadım kendimle.. neden gitme diyemediğin için kızgınim sana.
Sen bittin ya artık ağlamam bir şeyi değiştirmeyecekti seni bana vermeyecekti.
Bittin ya işte ben O gün bittim.
Bittin ya seninle bitti herşey, umutlarım,hayallerim,inançlarım..
Sen Bittin ya Herşey seninle Bitti...
şimdi ise UNUTTUM DİYE HAYKIRIRKEN BİLE UNUTMADIĞIMI İSPATLIYORUM KENDİME..
YORULDUM ARTIK İNAN ÇOK YORULDUM
|