Biraz SEN biraz BEN kadar

Belki bir gülün açmasını bile anlayamamıştı, gözlerimde doğan bir beyaz gülün sevinci.. uzun ve sessiz gecelerde yanlızlığıma tanıklık eden, hala daha kirlenmemiş bir beyaz gül kadar temiz ve suskun...

geceler kimilerine göre sessiz devam ederken kimilerine göre hayatın anlamlı yanlarından oluşan bir uyku... gece uyurken ayla birlikte,çocuk olmak istiyor insan..gecelerden ve karanlıktan korkmak çocuk zihniyle..karanlık ve gece ayrılmaz bir sırdaş değil mi,elinde kağıt kalem olan herkesin...

böyle zamansız ve hazırlıksız yakalanan, yitik sevdanın kaldırım taşlarından akan bir su tanesinde ki umudu, hala barındıran yüreklerde ki amansız,tufansız rüzgarsız,şekle kılıfa girmeden.. mürekkepden akan bir kaç cümleye hasret,sancılı sevdalar...

soğuk ve sevimsiz,geçimsiz baharlardan melodilerle doğdum,bir odanın içinde,bir kış günü... hazırlıksız bir ev telaşesi içinde bağıran bir feryadın en kaçamak istemsiz sözleriyle...anlamını bile bilemediğim kavrayamadığım onca şeyin içinde bile sen,bu kadar anlamlıyken...!çocuk olmak istiyor insan,ben doktor senin hemşireleşme oyunları,hasta her zaman kalpler olan...

karanlığın verdiği ahenkle yazmak bir yüreği yüreğin içinde...zaman bu kadar deli bir tay gibi koşabilirmiydi senli çember içinde..hayat gerçekten buysa,ya hayat cidden yelkovanla akrebin yarışı gibiyse,kum saatinin dargınlığı ne bana,gözlerimi hapiseden..

mutluluk filmlerinde ki mutlu sonlar gibiyim şuanda..her amerikalınının dünyayı kurtarmasında ki paradoks gibi,tanıdıkça kaybolduğum bir denklem içindeyim...gün ve gün ben bu soruyu düşünür oldum,uzaklara takıldığım bir soru,acaba güneşe hasret gözlerin türküsü hangi dilde yazılabilirdi...daha başlamadan yazılan kelimelerin toplandığı nesirin,en betimlemesiz sevda nağmeleri dökülsen,bardakdan boşanır gibi..yağmurlar üzerine yüreğimde ki yağmurlarla...

sen belkide bir hiçsin aynadan bakınca kendine... sen belkide hafifsin başını gömdüğün yastık üzerinde.. sen belkide umutsun farkına bile varmadan, sen belkide hayatın gülen yüzüsün, farkedilmeden aynada gülümseyen gözlerinin içinde... aynada baktığın sadece sen değilsindir senin üzerinde olan gözlerde de saklanırsın...sen başını gömdüğün yastıklarda bıraktığın izlerin,şekilleri parmaklarında değilmidir ,saçlarından dökülen umutların toplanması yüzünün kıvrımlarında,yanaklarında acan gamzelerde saklanmıştır hayat...sen gül ki hayattan beklentisi olmayanlar seninle birlikte anlam bulsunlar,sen gül ki tüm kötülükler gülüşünle yok olsunlar..sen gül ki egeli deli şair yazılarına seni içeren masallardan anlatsın,tarihli tarihsiz notlarla...

ve başlıyor hüzünlü yağmurların kokusu...sessim sesine değse gökgürler,başım bulanır ve ben kendimden aciz birşekilde senden saklanırım, kelimeler arkasında..aydına bir yağmur yağdı ben içinde akdım,seni içeren masallara hayali kahramanları senaryolar yazıp oynatmaya başladım..yağmurlar değil midir dünyanın en temiz ve en muhteşem aşk,sevda şarkıları söyleyen.o zaman senin sesinde yağmur gibidir..her ev üzerinde ayrı bir melodi..

baharla birlikte acarmış papatyalar...ben onları göremeyecek kadar unutkan olmuşum..ama bir dere kenarında yaşamaya calışan bir papatyanın sihri gibi..kağıdıma dolan kokunun belirginliği...eğer aşk var olsaydı,bence papatyalarla başlardı..onlar topraktan hiç bir beklentisiz yeşermiyorlar mı...onun kalbinde...toprağın aşkı gibi olmak isterdim,bakılan gözlerde...ve onun merhametinde konuşmak saatlerce..kelimelere sğmayacak kadar anlamlısın...

ve kalem akmaya başlarken birden sen düşüyorsun kağıdımın üzerine..buna da ebru deniyormuş mesnevi sanatında,şekillerin ve çizgilerin boyaların en manalarından oluşan hayali bir figür...sen belkide hayatta inananların sevda resmisin,haberin bile olmadan...adın önceden düşmüş dünyaya,şimdide sen yaşıyorsun,belkide istemsizce...

her ne kadar gec fark edİlsede doğan güneşin aydınlığı,yüreğin kadar aydınlık veriyorsun karanlık odalarıma,dil söylemekden aciz bir şekilde kıvransa da,ellerden yansımıyor mu yüzlerimiz de ki kızarıklık...bir müzik duyarsın,ve o müzikde uzaklara dalarsın,bende bir ses duydum ve o sesin içinde sonsuzluğun zevkine dalıyorum...

Rabbime actığım her el içinde ki dualarda hep özlenen bir isim vardı...adını bile söylemekten korktuğum bir suskunluğu şahidi kırılgan umutlar,”insan hep yanlız değil midir,sessiz şarkılar söylediğinde,insan hep kendinden kaçmaz mı yıkılan mutluluk hayalleri dağıldığında,insan kendinden daha korkak değilmidir büyülü bir aşkın içinde olduğunda,insan sersem değilmidir bir hatayı hatayla kapatmakla yükümlü olan...bir kalp kalbin içinde ağlamaz mı..sessini kaybettiğinde”ve onlarla oluşan bir kaç yazı dizinin bıraktığı boşluk...

yine sen doğuyorsun bu aydın caddeleri içinde..yine sen geliyorsun mutlu gülen yüzünle..ve saçlarında ucusan rüzgarın hazin telaşıyla deviriyorsun gözlerini,yollarımın üzerine...

fakir odamda doğar yokluğun...gidişin belkide yeniden doğuşun gibi her yeni gün...ve en beklenmedik bir anda yakalayan varlığın...siliniyor yüreğimde ki karanlıklar,asla kurtulmaz dediğim karanlıklar seninle birlikte çözülüyor yok oluyor..ve ben hayatımda bir ilk yaşıyorum...”ilk kez birinin yokluğuna seviniyorum,çünkü her gelişin gidişini unuturuyor ve içimde doğuyor,hastalanmış bir çocuğun sesi...hayata merhaba der gibi..”

sen,anlamanı bilmediğim,korktuğum bir sezgisin...kelimelerinin adını defalarca kez kullandığı bir hayat geçmişi..sen bilmediğim bir dünyanın bilmediğim bir şehrisin,içine bakarken kaybolduğum içinde yeni rüyalar yeni insanlar yeni efsaneler yeni şehirler gördüğüm...odaların içinde saklanıp kendimden kaçtığım...sen yağmurların akma sebebiyeti bulutun gözyaşısın...uzaklaşırken havadan,kaçar gözleri yeşil ovalar üzerinden,maviliğe tutkunluğu gibi tutkunsun bir hayatın içinde ki oksijene...sen müziğin belkide en mükemmel melodisi..

----

yaramaz bir çocuğun yüzüne yapışan çikolata kaçamağı belkide,ama her ne isen..! bu yürekte  çok değerli biri oldun.

""""adına belki sayfalar tükenecek kadar, seni kelimelerimin içinde tüketebilecek kadarda sen bıraktın bana."""    izin ve yokluğun o kadar benzeşiyorki birbirine,sanki ağlamaya meyilli bir müzik gibi..

huzuru arayan ruhumun misafirleri,senin sahilinde kendine gelen içimde ki çocuğun,garip gülümsemesine tanıklık ediyorum.ve bu aralar çok bilindik br gülümsemeyle bakıyorum hayata..!fotoraflarında ki gülümseyişin geçti gülümseyişime...

keşkeler yok artık ceplerimde,ve pişmanlıklar da dilimden söküldü sanki..gözlerimde doğan hasret nöbetlerine tutan okyanusların belkide kuruduğu anda yetiştin imdadıma..

sana ihtiyacım varmış

sen nehirlerin içinde yüzen bir gül yaprağı,ben ise o denizleri avuclarımda tutan küçük mahalle haylazı...

.....

yüreğin kadar,kalbin kadar,gözlerin kadar,biraz sen biraz ben kadar,biraz hayat biraz muhabbet kadar,biraz doğa biraz yağmur kadar
bir sana yetecek kadar mutluluk var bu dünya da..

sakın unutma:mutluluk sen demek,sen demek hayat demek,hayatın içinde gülümseyen bir yüz demek...!




biraz sen biraz ben kadar...

(özel bir yazı)

çok güzel bu bir baskaydi
geceler kimilerine göre sessiz devam ederken kimilerine göre hayatın anlamlı yanlarından oluşan bir uyku... gece uyurken ayla birlikte,çocuk olmak istiyor insan..gecelerden ve karanlıktan korkmak çocuk zihniyle..karanlık ve gece ayrılmaz bir sırdaş değil mi,elinde kağıt kalem olan herkesin...
duyguLanmamak eLde degiL

o zaman ne mutlu bana .. birşey katabilmişim size de ... altta belirttiğim gibi özel bir yazı bu...  özel katan içinde ki cümleler...

sakın unutma:mutluluk sen demek,sen demek hayat demek,hayatın içinde gülümseyen bir yüz demek...!

Cok Doğru..

sen,anlamanı bilmediğim,korktuğum bir sezgisin...kelimelerinin adını defalarca kez kullandığı bir hayat geçmişi..sen bilmediğim bir dünyanın bilmediğim bir şehrisin,içine bakarken kaybolduğum içinde yeni rüyalar yeni insanlar yeni efsaneler yeni şehirler gördüğüm...odaların içinde saklanıp kendimden kaçtığım...sen yağmurların akma sebebiyeti bulutun gözyaşısın...uzaklaşırken havadan,kaçar gözleri yeşil ovalar üzerinden,maviliğe tutkunluğu gibi tutkunsun bir hayatın içinde ki oksijene...sen müziğin belkide en mükemmel melodisi..

özel olduğu sözlerden belli oluyor gerçekten yüreğine sağlık

teşekkür ederim okuduğun için sağol

yüreğin kadar,kalbin kadar,gözlerin kadar,biraz sen biraz ben kadar,biraz hayat biraz muhabbet kadar,biraz doğa biraz yağmur kadar
bir sana yetecek kadar mutluluk var bu dünya da..

sakın unutma:mutluluk sen demek,sen demek hayat demek,hayatın içinde gülümseyen bir yüz demek...!

Çok güzeldi teşekkürler. ettim

beğenmene sevindim ben teşekkür ederim..

süper paylaşımdı