Başıma çökmüş bir akşamın sığlığında uğradım gözlerinin enginliğine.
 Rengi nedir diye bile bakmaktan korktuğum gözlerinin avuçlarına bıraktım
 cocukluğumu. Sen konuştukçaBir nefes bırak cocukluğuma... ben büyüdüm
sana. Birkaç dakika yanında olmanın kattığı umut deryasına bıraktım Suna
boylu yangınlarımı. Kaç gündür sesinin renginden düşecek haberleri beklerken
Bir nefes bırak cocukluğuma... ben sen oldum. Saçlarındaki beyazlara dayadım
 çamurdan yüreğimi. Her arayana sen diye koşarkenBir nefes bırak cocukluğuma...
sesinden yoksun düştü içimdeki nehir.Susadı dışımdaki çemberBir nefes bırak
cocukluğuma... daraldı gökyüzü…Oysa ki sen benimle aynı gökyüzünün altında
yaşamaktaydın..Fark edemedimBir nefes bırak cocukluğuma... sezemedim..Meğer
sen bana ben kadar yakınmışsın. Yabancı dursa gözlerin gözlerimeBir nefes bırak
cocukluğuma... şimdiye kadar dudak kenarlarından kovulmadı çocukluğum..Sende –
şimdilik - sessizce büyümeye devam ediyorum. Kim bilir birkaç gün sonra öleceğim
dudaklarında..Sahi ölmek dedin de; ben senin yüreğinde kaç gün yaşabileceğim ?
 Çünkü bu yürek hiçbir deniz de yaşatılamadı..Şimdi diz çöktüm çocukluğumun başına
Bir nefes bırak cocukluğuma... bir denizin maviliğini bekliyorum…Çünkü benim hiç
denizim olmadı bur terli coğrafyada..
Maxicep.com - Bir nefes bırak cocukluğuma...
EvetBir nefes bırak cocukluğuma... benim yüreğim şehrim gibi çoraktır..
İçi yangınlardan olmaBir nefes bırak cocukluğuma... dışı yalnızlıklardan
 doğma bir yaranın tam ortasına düşmüş ceninim. Keza kim bilir senin
 yazgında imlası bozuk bir cümlenin gırtlağına yazılmıştır. Şimdi uzandım
 Suna boylu rüzgarın koynuna..Ayak dibimde şiddeti yalnızlıktan ibaret
 bir deprem büyürkenBir nefes bırak cocukluğuma... ben senin gözlerinin
 avlusunda ömrümü huzura sıvamaktayım. Az sonra koşacaksın ya bana…
Saçlarının arasına sevda alfabesini çözüp beni gözlerinin denizine
kavuşturacaksın ya..Guslettim sensiz geçen ömrümüBir nefes
bırak cocukluğuma... değmese de bir yürek bu kurak toprağa yine de
terimle yıkadım..kapındayımBir nefes bırak cocukluğuma... beni
gözlerinle buluştur. Beni de kabul et gözlerinin avlusuna..

Bilmem dikkat ettin miBir nefes bırak cocukluğuma... gözlerimin toprağa olan aşkını…
İçimdeki çocukluğunun büyümemeye olan inadını..Sen sorma sakın..Boşa tüketme nefesini..
Morg sessizliğine dönmüş yüzüm tüm soruların cevabıdır. Başım toprağa dik açılardan vurulsa da
Bir nefes bırak cocukluğuma... ben sen kadar yalnızım..Küçüğüm senden biliyorsun lakin sana yetişmek
isteyen ayaklarıma cevap ver. Sakın dur deme bana..Sakın herkesin dediği gibi – sen çok iyisin ama
 üzgünüm bana geçe kaldın – masallarını vurma yüzüme..İlla benim ol demiyorum sana..Ama gitme
Bir nefes bırak cocukluğuma... sende gözlerimin içine bakıp yalnızlığın musallasına yatırma..Öldürme beni
Bir nefes bırak cocukluğuma... hayat ver nabızlarından süzülmüş bir avuç suydan..Sakın karanlık bırakma
beni..Sevda alfabesini çökmüşken başıma bir mum uzat yanağıma..

Bir nefes bırak cocukluğuma

cok guzee gercektenn emegıne saglık canımm=))

Vay be.. Güzelmiş..