Bir Mutsuzluk Öyküsü

BİR MUTSUZLUK ÖYKÜSÜ
Dedim;Ben uzaklara gidiyorum, sana,
ama yalnız sana haber vermeye geldim,
kimseler bunu bilmeyecek bile,
veda etmeye değil,
Seni görmeye geldim.
Ayrılıp, uzaklaşmıyorum,
Seni özlemeleri biriktirmeye gidiyorum.

Dedi;Gelincikler ağlayacak ama ardından, sanmaki ben güleceğim.
Her sevgi hasretlere gebe,
Sana gitme diyemem,demeyeceğim

Dedim;Kurtarılmış yıldızlarımı ve gece aydınlıklarımı alıyorum yanıma,
bir kefen misali sarılıyorum onlara,
bir elimde ağlayan nar,ötekinde gülen ayva, bir varmış bir yokmuş türküsü söyleyerek, sarılıyorum yurttutamamalara

Dedi;Kara sevdaların tarihinde yazar,
her çiçeğin solduğu bir an mutlaka vardır.
ve ağlama ustaları bilirlerki,
her çiçek zaten bir gün solmak için vardır

Dedim;Okuduklarımdan ve yazdıklarımdan,
seyrettiklerimden ve çizdiklerimden
ve asıl yıldızlardan arta kaldım
arta kaldığım kadar gidiyorum
Eksildim, onarılamam artık biliyorum
Yaşadıklarımdan arta kaldım,
Artık yaşayamıyorum.

Dedi;Yaşadıklarından arta kalmak için,
düşlerden artmak.
Elindeki kitaplardan artmak için,
Gecelerden arta kalmak gerek.
Bir yalnızlık ve ağlama ustası olmak için,
Öteye, öteye,
Ama hep öteye gitmek gerek.

Dedim;Göze aldığım kadar sevdim seni,
sevmiştim,seveceğimde..
Yürek ısınması,destan içre bir mutluluk.
Ve bir masal sonu kavuşması düşlenen.
bu çağdada olmadı,
bir başka zamanda belkide
Dedi;Göze almak,
Bir masal yaşamanın imkansızlığında.
Bir masal dışra incinmekmiş sevmek,
Bir başka zamanda yaşanan,
Bir destan içre gitmekmiş.
Hiçbir şeyin sonunu getirememek,
Getirsede yüreğin deprem geçirmesiymiş

Dedim;Her gece aynı düşü kurup,
her gece aynı acıyı ezberlemek kolay değilmiş,
gecelerinde ötesinde bir yolculuğa çıkmak ve geriye dönmemek ne demek
kimselerce bilinmezmiş

Dedi;İmkansızlık,
Kimselerin bilmedikleri kadar,
kimselerin dönmedikleri kadar,
kimselerin aynı acıyı ezberlemedikleri kadar,
sana ama yalnız sana anlatmak,
seni sevmekmiş

Dedim;Bir uçurumun başında şiir okumak gibi,
çağrışımlara yağmurlar dökmek gibi,
ay tutulmalarını ve yıldız karanlıklarını
ve kaymalarını yaşayarak,
gece bozumlarında boğulmak gibi,
adını özlem biriktirmek koyduğum,
gitmekte kolay değilmiş.

Dedi;Öyle bir duyguki adı konamaz,
Saklı sevdaları herkes anlayamaz,
İmkansızlıklara gönül düşürmek çok zor,
Herkes göze alıp yaşayamaz

Dedim;Gözlerinin rengi neftti,
Gözlerin gizli hüzünler taşır.
Ağlamaların gelir bana ıslak yüzünle, gözlerine öylüler yazılır,gözlerin;
BİR MUTSUZLUK ÖYKÜSÜ anlatır.

Dedi;Acıları ezberlemenin savaşında,
bir gün geri dönecek uçan balon umudunda,
bir midye misali kapanmak ve
içinde kimsenin göremediği inciler taşımak,
yüreğinden öyküler derlenir,
yüreğin hüzünlü bir masal anlatır
Dedim;Yüreğimizin pası silinmez,
ördüğümüz duvarları yıkamayız artık.
umutları kilitleyip kutulara,
anahtarını kayıp denizlere attık

Dedi;Bu mecazlar, bu misaller,
tasavvuf bile edilemez benzetmeler yaşadık.
yaşadıklarımızdan kaçtık,
kaçtıklarımızı yaşamak zorunda kaldık

Dedim;Ağlayan ağaçlar gördüm ben ,
korkan karanlıklar ve üşüyen yalnızlıklar.
gözlerinin rengi nefti,bakamıyorum yeşillere,
yeşillerim artık eski defterlerde kilitli

Dedi;Karanlığa alışınca gözlerimiz,
mumları bile üfler,aydınlığa bakamaz.
sevgiye dergah kurunca gönlümüz,
hasretsiz sevgi olmaz
Dedim;Dokunmak istemek,
istemek aramak,
aramak beklemek,
beklemek özlemek,
özlemekse tükenmekmiş.
tüketirler tükeniriz,
ve bilirizki tükenmeden sevgi yaşanmaz..

Dedi;Korkularını bırak bana,
birde saklı hüznünü yeter,
sen özlem biriktirirken eksilmeyeyim diye,
gözyaşı şişende bende kalsın,
eflatun iç kanamalarında,
istediğimde gözlerimi ve yüreğimi,
seninle doldurabileyim diye..

Dedim;Sonunu bildiğim filmleri seyretmekten yoruldum,
yalnızlığın kara sularında hep dibe hep dibe inmekten aşındım.
asırlar öncesinin intiharlarından tükendim.
yoruldum artık çok yorgunum.

Dedi;Buğulu gözlerinin, bir masal sevgisinin,
BİZ olabilmenin,
ve senin rüzgar rengi hasretinin acısı,
kapladı yaralı yüreğimi.

Dedim;Anlatmak istediklerim acılarım,
Acılarım anlatmak istediklerimdi.
Yalnız sana anlatmalarım,
Susmanın bilgeliğini bildiğimdendi

Dedi;Umut yüklü olsun isterdim bulutlarım,
Yağmurlar yağdırmasın,
Dokunamamalar olmasın,
alabildiğine yorgunluk bu memleket yürekte,
İç kanamaları olmasın
Dedim;Yıldız aydınlığı olsun isterdim rengi gecelerim,
karanlıklar kormasın,
İmkansızlıklar olmasın.
Alabildiğine bir karanlık gecemde,
Susmalar olmasın
Dedi;Bir yaşam kılavuzu olsun isterdim ellerimde,
ağlamalar olmasın,
Yalnızlıklar korkmasın.
alabildiğine bir ürkeklik üstümde,
Çaresizlikler olmasın..

Dedim;Mutlu bitsin isterdim sonu masallarım,
Sayfalar ağlamasın,
bekletilmiş sözler olmasın.
Alabildiğine seni sevmek yinede,
intiharlar yaşanmasın

Dedi;Yaşadığımız bestenin adı hüzzamdı,
kendimizden derlenmiş bir masaldı,
Çalındı, söylendi,fasıllar.
giden her şey geriye,
anı-acı biriktirmek olarak kaldı
Dedim;Sana yatıp seni uyuyacağım,
Sana dokunamamalara geleceğim belki.
siyah beyaz yağmurlar yağdıracağım,
içimin ormanlarına.
ve bir ağaç gövdesine sarılacağım,neftti.

Dedi;Seni yaşayıp seni yaşatacağım,
Sana dokunamamalardan döneceğim beklide,
Çığlık mektuplar yazacağım,
okunması zor bir yazıyla en uzaktaki yıldıza
ve bir uçurumun başında seni arayacağım bir gece.

Dedim;Tak Yehudanı boynuna,
sığın umutsuzlukların tanrısına.
başkaları göremez,
Yaşlı kirpiklerin kağıtlarda bıraktığı izleri.
O izlerki her biri ayrı bir sevda masalı,
gece savaşı, hasret sancısı,
Bu kadar erken tükenmelerimiz bundandı,
Ağlayamamalarımız bile acıdandır
Dedi;Hiç konuşmamalarımız,
Amlaşılmama yorgunluğundandı.
tutunamamalarımız, düşlere sığınıp, düşlerden ve gecelerden arta kalmaktandır

Dedim;kabus bizim tedavülden kaldırılmış düşler,
hançerler ve kimsesizlikler,
yaşanmış ve yaşanacak tüm intiharlar,
Bizim, yalnız bizimdir artık.

Dedi;Yorgunuz hayata yeniğiz,
susmaları bilenleriz,
yollarda kalmayanlar,
yaşam sürgünü olmayanlar,
acımızdan ne anlasın?
Eksiltiliyoruz bitiriliyoruz
Yorulmuşuz artık, çok yorgunuz
Dedim;Mutsuzluk bizim öykümüzdü,
Sevgimiz bir isyan,acımızsa bir şiir.
Hepsi, hepsi birer mecburiyetti yaşadıklarımızın.
Özlem biriktireceğim, hiç gitmeyeceğim,
Merak etme
Dedi,Arka sokak,pencere gerisi,
Geri içre ve masal dışra yaşanan yalnızlıklar,
Ve tabii gece renginde en uzak yıldızlar
Dokunamamalar dokunamamalar...
Senden geriye birde onlar kaldı
Dedim;Biliyorum kimseler bizi anlamayacak..

Dedi;Biliyorum kimseler bizi haklı bulmayacak

Dedim;Ağlayacağım
Dedi;Her gece