Eserin Adı: Bir Köy Çocuğu
 
Eserin Yazarı: Fatma Güner

Eserin Basım Yılı ve Yeri: 1999 _ İstanbul
 
Eserin Özeti:

Emir annesiyle Murat Dağının eteğinde küçük, şirin bir köyde
yaşardı. Babası ise Emir küçükken öldüğü için bu kara hayatta annesi ile yapayalnız
kalmışlardı. Bu köyde gün geçtikçe Emir büyüyor ve Emir’e dar geliyordu. Emir yeni
yerler görmek istiyordu. Ama annesi Emir’in köyden ayrılmasına izin vermiyordu.
Köylerine bir gün Ankara’da yaşayan Arif Dayı gelir. Emir için bir umut olur bu adam. Bu
konuyu hemen annesiyle konuşur. Arif Dayıyla Ankara’ya gidiceği söyler. Annesi de
hemen Arif Dayının yanına gider ve Emir’i bu işten vazgeçirmesini ister. Arif Dayı Emir ile
konuşur onu Ankara’ya götüremeyeceğini söyler. Bunu duyan Emir üzülür. Hayata
küsmüştür. Günler böyle ilerler en sonunda annesi dayanamaz ve izin verir. Emir hemen yola
düşer ve zar zor Ankara’ya Arif Dayının yarına varır. Onun yanında inşaatta çalışmaya
başlar. Daha sonra çocukluktan beri merakı olan oto tamirhanesinde çalışmaya başlar. Kısa
sürede oranın vazgeçilmez elemanı olur. Haftalık izin gününde dışarı çıkar yolda bir hırsızlığa
tanık olur. Hırsızı yakalamaya çalışırken kendi hırsız damgası yer. Hapishaneye düşer. Orda bir
kavga sorunun da Emire, Cafer, Ve İbrahim adında çocuklarla tanışır. Çok iyi arkadaş olurlar.
Herkes basından geçen dolayı anlatır. Tam bunları dinleyen Emir ibret alır. Annesini bıraktığı için
çok pişman olur. Emir ve arkadaşları en sonunda kurtulurlar. Nur ve İbrahim, kimseleri olmadığı
için Çocuk Esirgeme Yurduna yerleştirilir. Cafer’i de Emir kardeşi olanak köyüne
götürür. Annesiyle beraber mutlu yaşarlar.

Eserin Konusu: Annesinin sözünün
önemi

Eserin Kahramanları: Emir, Elif Gelin (Emir’in annesi), Arif Dayı, Ali
Usta, İbrahim, Cafer.

Emir: Eserin baş kahramandır. Yeni yerler görme arzusunu tüm
coşkunluğuyla
yaşayan bir çocuktur. Gördükleriyle asla yetinmeyen bir tip. Köyde
yaşanmasına rağmen horozdan, korkar, çalışmayı sevmeyen, öğlene kadar yatan bir çocuk.
Emir, kitapta 10. ve 16. sayfalar arasında özellikleri verilmiştir.
Elif Gelin: Emir’in
annesidir. Genç yaşta kocası öldüğü için ara köyde Elif Gelin derler. Çok çalışkan, tek başına
mücadele eden, yılmayan, pes etmeyen bir tip. Kitapta 5. sayfada Elif Gelin’in özellikleri
verilmiştir.

Arif Dayı: Ankara’da yaşar. Emir’le Ankara’da
göz kulak olmuştur. Bu yüzden dürüst ve yardımsever bir insandır diyebiliriz.

Ali
Usta: Oto tamirhanesinde onu kollayan ustadır. Mesleği Emirle öğretilmiştir. Kapalı
karakterdir.

İbrahim: Emir’in içeride tanıştığı çocuklardan biridir. Hırsızlık
suçundan içeri düşmüş olsa da ama böyle biri değildir. Zorla hırsızlık yaptırılan bir kişidir. 67.
sayfada özelliği verilmiştir.

Cafer: O da zorla yankesicilik yaptırılan birisi istemeden
yapan bir tip. O da dürüst birisi. Kitabın 73. sayfasında Cafer’e değinilmiştir.
 
Olay Yeri ve Zamanı: Murat Dağ’ı eteğinde bir köy ve Anadolu’da geçmiştir
olay. Zaman ise ilkbahar mevsimi diyebiliriz.

Değerlendirme: Kitapta kullanılan dil
oldukça yalın, çocukların kavramsal gelişimine katkı sağlayarak şekildedir. Anlaşılması zor
kelimelere yer verilmemiştir. Argo kelimeler de kitapta yer almamıştır. Kitapta kullanılan cümleler
çocukların anlayacağı şekilde düz, sade ve anlaşılır şekilde oluşturulmuştur. Çok uzun
cümlelere yer verilmiştir.

Konu olarak kitapta, anne sözünün önemi vurgulamıştır.
Büyüklerinizin sözünü dinlememiz gerektiği, köyde yaşayan bir çocuğun büyük kentler görme
arzusu ve bunun sonucunda başına gelenler üzerinden güzel bir şekilde hikaye edilmiştir. Konu
içinde şiddet unsurunu da yer verilmiştir. Eğer büyük sözü dinlenmezsek başımıza neler
geleceği şiddet unsuru abartılmıştır.

Kitap kapağında kullanılan resim, hikaye uygun
seçilmiştir. Dikkat çekici bir resim olmasa da hikayeye uygundur. Kitap içinde kullanılan resimler
de hikayeyi bütünleyen resimler. Bence resimlerin siyah beyaz olması da hoş olmuş. Ancak
kitapta kullanılan son resimde Emir ile annesine yer verilmiş. O resimde kardeş olarak getirdiği
Cafer’e de yer verilmiş olsa daha güzel olurdu.

Kitap genel olarak
bakıldığında öğretici bir kitap. Kitabın sonuna doğru Emir’in ibret alışı çok güzel hikaye
edilmiş. Okuyuculara mesaj çok güzel sezdirilmiştir.

Kitap gerçek hayattan kapak
değildir. Çocuk, okuduğunda kendi hayatıyla çok rahat ilişkilendirebilir. Kendine pay çıkarabilir.
Kitapta verilen öğretici taraflardan birisi de Eskişehir’in adının şehrin eski olduğu için
değil eskiden kurulduğu için kurulduğu verilmiştir. Bir de yeşil ışıkta karşıdan karşıya geçileceği,
kırmızı da durulacağı öğretilmiştir. Bu da kitaba hem öğreticilik hem de eğiticilik kalmıştır.

Kitapta kişileştirmeye yer verilmiştir. Emir’in Ankara’ya giderken bindiği
tren ağzından, burnundan dumanlar çıkan canavara benzetilmiş. Ankara’ya vardığında
tren çok yorulmuş ama yolcularını sağsalim getirdiği için gururlu olarak betimlenmiştir.
 
Genel olarak kitabı tavsiye edebilirim. Okunması gereken öğretici bir kitap. Ancak
öğreticiliğin nedeniyle sıkıcı bulanabilme tehlikesi de var. Bilindiği gibi çocuklar çok fazla
öğretici kitabı sevmiyor.

çok qsl bu kitabta

emeqine saqlık )=

Güzel Bi Bilgi Emeğine Saglık teşekkürler Paylasımın İçin

ilk defa duyuyorum Çok Sağol.

paylaşım için teşekkürler.