Bilinmiyorrrr

Hiç dağda yaşadığın oldu mu, dağda ve çadırda?
Çadırda
yaşamak nasıl bir şeydir bilir misin?
Hayatında aynı günde aynı topraklarda yüzden fazla
çiçek gördüğün olmuş mudur?
Ya geceleri gökyüzüne baktığında ne kadar yıldız
sayabildin en fazla?
Saman yolunu görme şansına kaçımız sahip oldu bugüne dek...
Seninle ne zaman tanıştık. Hiç bilmiyorum...
Yoksa hep tanışıyorduk da bir türlü yüz
yüze mi gelememiştik...
Ne iyi ettim de geldim.
Daha önce de kaç kez gelmiştim.
Ama söyler misin bana neden
Neden tanışamadık bir türlü.
Tesadüf müydü yoksa
bilerek mi gelmiştim çalıştığın yere?
Seni orada bulacağımı biliyor muydum?
Seni ilk
gördüğüm anı hiç unutmuyorum.
Ama bir türlü yanına gelmeye cesaret edememiştim.
Çocuk gözlerinle bana bakmıştın.
Bir sevgiliydi ya da bir çocuk ne fark eder ki
İkisini birden seviyordum.
İkisiyle birden konuştum.
Çocuk gözler,
Sevgili
gözler,
Kocaman hüzünlü gözler...
Bir yüze,
Bir çift göze ancak bu kadar
yakışırdı hüzün...
Boş bırak bir yanını
Ben geleceğim nasılsa
Taş plaklardan
kalma bir sevdayla
Oturacağım yanına
Ben geleceğim boş bırak bir yanını
Unutma!
Bir yanından bir yanına sırılsıklam olacak avuçların
Yasak bir köy olacak
değilsin o zaman...
ve özlemlerin taze kalsın diye limon kolonyası kokacak değilim
sana.
Sen gibisini bulamadım gülüm
Ödünç paralarla katettiğim
Bu çalıntı
yollarda
Boş bırak en sevdiğin yanlarından birini
Ben geleceğim nasılsa.
Şimdi
sen uykudasın...
Bir resmin var başucumda
Gözlerindeki hüzün
Daha bir
ortada
Daha bir uzun...
Kızıl, kıpkızıldı saçların
Ve başımın üstünde yerin.
Yaz geldi mi gitmek bilmeli
Kış geldi mi dondurmalı sevgileri
Şimdi sen
uyuyorsun
Senin gecelerin uzunsa
Benim sevgim uzun, upuzun...
Sana o
kadar çok şey yazmak istiyorum ki...
.
Senin her anını
Yaptığın her şeyi
fotoğraflamak isterdim. Hiç durmadan...
Parmaklarım artık deklanşöre basamayacak
duruma gelse bile...
Küçük bir kız çocuğu gibiydin.
Seni çok özlüyorum.
Buna
hakkım var mı diye sormak bile saçma
Önce sordum ama,
Ne hakla özlüyorsun sen
onu diye...
Sonra kızdım kendime...
Evlerin duvarlarını neden duvar kağıdıyla
kaplarlar ki...
Duvar kağıdı olmasa...
Bembeyaz...
İstediğin düşle
doldurabileceğin kadar geniş bir sinema perdesi gibi...
Neden evlerin duvarları bembeyaz,
lekesiz değil...
Benim ki bile...
Kendime bir kahve yaptım.
Pencerem açık
Hava çok sıcak...
Dışarıda bir kedi yavrusu ağlayıp duruyor.
Bahçeye çıkıp bir
şeyler verdim sustu...çıkmışken ağaçtan iki tane olmuşlarından şeftali kopardım. Biri senin
içindi...
Radyoda bir şarkı çalıyor.
Yarısı hasret yarısı savaş
Bütünü ayrılık
kokan bir şarkı...
Anılarını eskitmeyenlerin acıları çok olur
Umutları çok...
Sana
çok şey söylemek istiyorum...
Belki yıllardır kimselere söylemediğim her şeyi sana
söylemek istiyorum.
Seninle ilgili bir sürü proje geliştiriyorum senden habersiz...
Ama
herşeyi de sana söyleyemem ki
Ah şimdi burada, İstanbul’da olsan ne iyi
olurdu
Bu istek belki de dünyada ki en son olacak şey şimdilik
Yani ben böyle
düşünüyorum. Bana kızıyorsun biliyorum
Ancak senin istanbul’da olman kadar
hiçbir şey beni daha fazla heyecanlandıramazdı...
İstanbul’u anlatmaya gerek
yok.
Biliyorsun işte.
İstanbul...
Ama onun şimdi çok büyük bir eksiği var.
Neredeyse olmazsa olmaz denecek kadar büyük bir eksik...
Gülüyorsun biliyorum...
Ama öyle ne yapayım...
İşlerimi bir an önce bitirmeliyim.
yakında orada
olacağım.
Daha çok var. Sen ne kaldı ki demiştin...
Ama 25 koca gün
Neredeyse bir ay...
Ve ben seni çok özledim
Kendine çok iyi bak.
Hoşçakal...